Oko je jedini organ, osim kože, koji je gotovo u cijelosti dostupan pregledu. Pri pregledu oka, nakon utvrđivanja vidne oštrine i analize funkcije oka, pristupa se pregledu oka, i to od prednjih (okolina oka, kapci, sluznica, rožnica itd.) ka stražnjim dijelovima oka (mrežnica, očni živac, žuta mrlja).

Savremeni softver

Do prije dvadesetak godina ova ispitivanja su se bazirala na upotrebi mikroskopa koji je uz pomoć dodatnih lupa omogućavao vizuelizaciju posmatranih dijelova oka koji su pružali uvećanje najčešće do 10 puta.

Pri tome posmatranje stražnjih dijelova oka uz pomoć pojedinih lupa davalo je čak i manju sliku posmatranog dijela, što je bilo nedovoljno za analizu diskretnih promjena u tkivima, gdje su se promjene dešavale na nivou dijelova tkiva, a veličina promjene mjerila mikronima.

Revoluciju u oftalmološkoj dijagnostici je donijela upotreba optičke koherentne tomografije (OCT), u svrhu dobivanja snimaka koji su prikazani uvećani oko 100 puta, a upotreba savremenih softvera donijela je mogućnost praćenja promjena u vremenu te analizu toka bolesti i odgovara na terapiju.

Bez štetnih zraka

OCT je potpuno neinvazivna metoda, snimanje traje kratko, nekoliko minuta po oku, uz prethodno širenje ili čak i bez potrebe za širenjem zjenice. Za razliku od šire poznatih CT aparata, ne koriste upotrebu X zraka. Može se ponavljati više puta u relativno kraćim intervalima (obično mjesečno ili jednom u nekoliko mjeseci), zavisno od stanja na oku pacijenta, ali i opremljenosti i kapaciteta oftalmoloških ambulanti.

Analiza prednjeg dijela

OCT snimci su ustvari „in vivo“ patohistološki presjeci tkiva, najčešće očnog dna, tj. retine i očnog živca. Noviji aparati imaju mogućnost dobivanja na uvid i stanja o protoku u cirkulaciji krvnih sudova retine bez upotrebe kontrasta (OCT angiografija), a najnovije generacije imaju mogućnost analize i prednjeg dijela oka, tj. rožnice te analize komornog ugla, što je važan dijagnostički alat kod pacijenata s glaukomom.