Otkako je Hamas pokrenuo napade na Izrael u ranim jutarnjim satima u subotu 7. oktobra, neprestano se postavljaju pitanja o ljudima koji su planirali i organizovali „Operaciju Potop Al Aksa", koja je zatekla Izrael nespremnog, prema posmatračima i vojnim analitičarima.

Mnogi od najviših pojedinaca iz Hamasa, ekstremističke palestinske grupe koja kontroliše Gazu, u medijima se pojavljuju maskirani, dok su drugi veći dio života proveli izbjegavajući izraelske pokušaje ubistava. Ovo su najistaknutije aktuelne vođe Hamasa, i političke ličnosti i vojnim komandantima brigada Iz Al Din Al Kasam.

Muhamed Diab Al Masri

On je Muhamed Diab Al Masri, čiji je nadimak „Abu Kaled" i „Al Deif". On predvodi brigade Iz Al Din Al Kasam, vojno krilo pokreta Hamasa. Rođen je u Gazi 1965. godine. Među Palestincima je poznat kao „Mozak", a među Izraelcima kao „Čovjek smrti" ili „Borac sa devet života". Stekao je diplomu iz biologije na Islamskom univerzitetu u Gazi.

Tamo je bio poznat po ljubavi prema glumi i pozorištu i osnovao je umjetničku grupu.

Kad je objavljeno osnivanje Hamasa, bez oklijevanja se pridružio njegovim redovima.

Izraelske vlasti su ga uhapsile 1989. godine i proveo je 16 mjeseci u zatvoru bez suđenja, po optužnici da sarađuje sa vojnim aparatom Hamasa.

Tokom njegovog zatočeništva, Deif se dogovorio sa Zakarijom Al Šorbagijem i Salahom Šehadehom da osnuju pokret odvojen od Hamasa sa ciljem zarobljavanja izraelskih vojnika - to su postale brigade Al Kasam. Nakon što je Deif pušten iz zatvora, brigade Iz Al Din Al Kasam počele su da se pojavljuju kao vojne formacije, a Deif je bio na njihovom čelu kao jedan od njihovih osnivača, zajedno sa drugim vođama Kasama.

Deif je osmislio izgradnju tunela koji su omogućili Hamasovim borcima da upadaju u Izrael iz Gaze, i bio je jedan od onih koji su promovisali strategiju ispaljivanja većeg broja raketa.

Međutim, najozbiljnije optužbe protiv njega su njegovo planiranje i nadgledanje niza osvetničkih operacija poslije atentata na Hamasovog tvorca bombi Jahju Ajaša - dizanja u zrak autobusa u kojima je poginulo pedesetak Izraelaca početkom 1996. godine - i njegovo učešće u hvatanju i ubistvu tri izraelska vojnika sredinom devedesetih.

Izrael ga je uhapsio i smjestio u zatvor 2000. godine, ali je uspio da pobjegne od tamničara početkom tzv. „Druge intifade" i od tada je ostavljao za sobom vrlo malo tragova. Najozbiljniji pokušaji atentata na njega izvedeni su 2002. godine: Deif je pukim čudom preživio, ali je izgubio oko.

Marvan Isa

Marvan Isa, ili „čovjek sjenka", desna ruka Muhameda Deifa, zamjenik je glavnokomandujućeg brigada Iz Al Din Al Kasam i član političkog i vojnog biroa pokreta Hamas. Izraelske snage su ga zatvorile tokom tzv. „Prve intifade" na pet godina zbog njegovih aktivnosti sa Hamasom, kome se pridružio kao vrlo mlad.

Izrael kaže da dok god je on živ, neće prestati ono što on naziva „ratom nadmudrivanja".

On ga opisuje kao čovjeka „od djela, ne riječi" i kaže da je toliko pametan da „može da pretvori plastiku u metal". Istakao se kao talentovani košarkaš, ali nije izgradio sportsku karijeru, jer ga je Izrael uhapsio 1987. godine pod optužbom da se pridružio pokretu Hamas.

Palestinska uprava ga je naknadno uhapsila 1997. godine i nije oslobođen sve do izbijanja tzv. „Al Aksa Intifade" 2000. godine. Poslije puštanja iz zatvora uprave, Isa je odigrao ključnu ulogu u izgradnji vojnih sistema u brigadama Al Kasam. Zbog njegove istaknute uloge u pokretu, dospio je na izraelsku potjernicu, a Izraelci su pokušali da izvrše atentat na njega tokom sastanka vrhuške 2006. godine sa Deifom i glavnim liderima brigada Al Kasam.

Bio je ranjen, ali je izraelski cilj njegove likvidacije nije bio ostvaren. Izraelski borbeni avioni takođe su uništili njegovu kuću dvaput tokom invazije na Gazu 2014. i 2021. godine, dovevši do smrti njegovog brata.

Njegov lik nije bio poznat pre 2011. godine, kad se pojavio na grupnoj fotografiji snimljenoj na dočeku zatvorenika puštenih u zamjenu za izraelskog vojnika Gilada Šalita. Poznat i po pseudonimu Abu Al Bara, njegova uloga u planiranju upada je očigledna u raznim borbama, od „Kamena škriljaca" iz 2012. godine do „Potopa Al Aksa" iz 2023. godine.

Jahja Sinvar

Lider pokreta Hamas i šef njegovog političkog biroa u Pojasu Gaze, Jahja Ibrahim Al Sinvar, rođen je 1962. godine. Osnivač je Hamasovih snaga bezbjednosti poznatih kao „Madžd", koje se bave pitanjima unutrašnje bezbjednosti, kao što su sprovođenje istraga o osumnjičenim izraelskim agentima i pronalaženje samih oficira izraelskih obavještajnih i bezbjednosnih snaga.

Sinvar je uhapšen tri puta, od kojih je prvi put bilo 1982. godine, a izraelske snage su ga držale u administrativnom pritvoru četiri mjeseca. Sinvar je 1988. godine uhapšen treći put i osuđen na četiri doživotne kazne zatvora. Dok je Sinvar služio zatvorsku kaznu, tenk izraelskog vojnika Gilada Šalita bio je pogođen projektilom i izraelski vojnik je uzet za taoca.

Šalit je bio smatran „čovjekom omiljenim u narodu", tako da je Izrael morao da uradi sve što je u njegovoj moći bi ovaj bio oslobođen. To se desilo preko dogovora postignutog o razmjeni zatvorenika koji je pokret otpora nazvao „Lojalnost slobodnih", a koji je uključivao mnoge zatvorenike iz pokreta Fatah i Hamas, među kojima je bio Jahja Sinvar, pušten 2011. godine.

Nakon Sinvarovog puštanja na slobodu, on se vratio na položaj istaknutog vođe u pokretu Hamas i člana političkog biroa. U septembru 2015. godine, SAD su uvrstile Sinvarovo ime na crnu listu „međunarodnih terorista". Sinvar je 13. februara 2017. izabran za šefa političkog biroa pokreta u Pojasu Gaze, naslijedivši Ismaila Hanijeha.

Abdulah Barguti

Barguti je rođen u Kuvajtu 1972. godine i preselio se u Jordan poslije Drugog zalivskog rata 1990. godine. Imao je jordansko državljanstvo, prije nego što se upisao na Univerzitet u Južnoj Koreji da tri godine studira elektrotehniku, što je dovelo do toga da nauči da pravi eksplozive. Nije završio studije zato što je dobio dozvolu da uđe u Palestinu.

Niko oko njega nije znao za njegovu sposobnost na polju izrade eksploziva, sve dok jednog dana nije odveo rođaka Bilala Al Bargutija u zabitu oblast Zapadne obale i tu demonstrirao svoju vještinu. Bilal je ispričao svom komandantu šta je vidio i Abdulah Barguti je pozvan da se pridruži redovima brigada Kasam.

Inženjer je radio na proizvodnji eksplozivnih naprava i proizvodnji toksičnih supstanci iz krompira, pored proizvodnje detonatora. Barguti je osnovao specijalnu fabriku za proizvodnju vojne opreme u skladištu u svom gradu. Bargutija su 2003. godine slučajno uhapsile izraelske specijalne snage i on je proveo tri mjeseca na saslušanjima.

Smatra se da je Barguti odgovoran za desetine izraelskih smrti, a njegovom drugom suđenju prisustvovali su mnogi članovi porodice nastradalih. Osuđen je na najdužu kaznu u historiji Izraela, možda čak i najdužu zatvorsku kaznu u historiji sveta, sa 67 doživotnih kazni plus 5.200 godina. Neko vrijeme je držan u samici, ali je započeo štrajk glađu koji je to okončao.

Bargutijev nadimak je „Princ senki" po knjizi koju je napisao u zatvoru pod tim naslovom.

U knjizi govori o svom životu i detaljima operacija koje je izvršavao sa drugim zatvorenicima - kako je uspjevao da prokrijumčari eksplozive kroz izraelske vojne punktove, kako je izvršavao bombaške operacije na daljinu, i tome slično.

Ismail Hanijeh

Ismail Abdel Sala Hanijeh, čiji je nadimak „Abu Al Abd", rođen je u palestinskom izbjegličkom kampu. Šef je političkog biroa pokreta Hamas i premijer desete palestinske vlade. Nalazi se na položaju premijera Palestine od 2006. godine.

Izrael ga je zatvorio 1989. na tri godine, nakon čega je izgnan u Mardž Al Zuhur - ničiju zemlju između Izraela i Libana - sa velikim brojem drugih vođa Hamasa, gde je proveo punih godinu dana živeću u teškim uslovima 1992. godine. Nakon te godine provedene u izgnanstvu, vratio se u Gazu, a 1997. godine postavljen je za šefa kancelarije Šeika Ahmeda Jasina, duhovnog vođe pokreta Hamas, što je pojačalo njegov položaj.

Šesnaestog februara 2006. godine, Hamas ga je predložio za premijera Palestine a imenovan je 20. februara. Godinu dana kasnije, Hanijeha je smjenio predsjednik Palestinske nacionalne uprave Mahmud Abas, nakon što su brigade Iz Al Din Al Kasam preuzele kontrolu nad Pojasom Gaze, prognavši predstavnike Abasovog pokreta Fatah u sedmici nasilja u kojoj je bilo mnogo mrtvih.

Hanijeh nije prihvatio svoju smjenu koju je nazvao „neustavnom", istakavši da će „njegova vlada nastaviti svoje dužnosti i da se neće odreći nacionalne odgovornosti prema palestinskom narodu". Hanijeh je od tada u više navrata pozvao na pomirenje sa pokretom Fatah. Šestog maja 2017. godine, izbran je za šefa političkog biroa Hamasa. Američki Stejt department je 2018. godine proglasio Hanijeha teroristom.

Kaled Mešal

Kaled Mešal „Abu Al Valid" rođen je u selu Silvad na Zapadnoj obali 1956. godine.

U osnovnu školu je išao tamo prije nego što su on i njegova porodica imigrirali u Kuvajt, gdje je dovršio primarno i sekundarno obrazovanje. Mešal se smatra jednim od osnivača pokreta Hamas i član je njegovog političkog biroa od osnivanja.

Predsjedavao je političkim biroom pokreta između 1996. i 2017. godine, a bio je postavljen za njegovog lidera poslije smrti Šeika Ahmeda Jasina 2004. godine. Godine 1997., izraelska obavještajna služba Mosad uzela ga je za metu, pokušavši da izvrši atentat na njega po direktnom naređenju izraelskog premijera Benjamina Netanjahua, koji je od šefa Mosada tražio da pripremi plan za izvršenje atentata.

Deset agenata Mosada ušlo je u Jordan sa falsifikovanim kanadskim pasošima. Kaledu Mešalu, koji je u to vrijeme imao jordansko državljanstvo, ubrizgana je toksična supstanca dok je hodao ulicom glavnog grada Amana. Jordanske vlasti su otkrile pokušaj atentata i uhapsile dvojicu umješanih Mosadovih agenata.

Pokojni kralj Husein od Jordana tražio je od izraelskog premijera protivotrov za toksičnu supstancu ubrizganu Mešalu, ali je Netanjahu ispočetka odbio taj zahtjev. Pokušaj njegovog atentata poprimio je političku dimenziju i američki predsjednik Bil Klinton je intervenisao i primorao Netanjahua da obezbjedi protivotrov. Mešal je posetio Pojas Gaze prvi put 7. decembra 2012. godine.

Njegova posjeta bila je prva posjeta Palestinskim teritorijama otkako je otišao sa 11 godina.

Dočekali su ga frakcijski i nacionalni palestinski lideri po dolasku na graničnom prijelazu Rafah, a mase Palestinaca izašle su da ga prate duž čitavog puta sve dok nije stigao u Gaza Siti. Savet Šura pokreta izabrao je 6. maja 2017. godine Ismaila Hanijeha da ga naslijedi na mjestu šefa političkog biroa.

Mahmud Zahar

Mahmud Zadar je rođen 1945. godine u Gaza Sitiju od oca Palestinca i majke Egipćanke, a rano djetinjstvo je proveo u gradu Ismailiji, u Egiptu. Primarno i sekundarno obrazovanje završio je u Gazi. Diplomirao je opštu medicinu na Univerzitetu Ain Šams u Kairu 1971. godine, a potom stekao i master iz opšte hirurgije 1976. godine.

Nakon diplomiranja, radio je kao doktor u bolnicama u Gazi i Kan Junisu sve dok ga izraelske vlasti nisu smjenile iz političkih razloga. Zahar se smatra jednim od najistaknutijih lidera Hamasa, i član je političkog vodstva pokreta. Mahmud Zahar je držan u izraelskom zatvoru šest mjeseci 1988. godine, svega šest mjeseci poslije osnivanja pokreta Hamas.

Nalazio se među deportovanima iz Izraela u Mardž Al Zuhur 1992. godine, gdje je proveo punih godinu dana. Kad je Hamas osvojio većinu na izborima za zakonodavnu vlast 2005. godine, Zahar je preuzeo dužnost ministra vanjskih poslova u vladi koju je formirao premijer Ismail Hanijeh, prije nego što je predsjednik Mahmud Abas raspustio vladu nakon događaja koji su doveli do palestinskih podjela.

Izrael je pokušao da izvrši atentat na Zahara 2003. godine, kad je lovac F-16 bacio bombu, za koju se vjeruje da je težila pola tone, na njegovu kuću u naselju Rimal u gradu Gaza. U napadu je on zadobio manje tjelesne povrede, ali je zato stradao njegov najstariji sin Kaled.

Petnaestog januara 2008. godine, njegov drugi sin Hosam, koji je bio član brigada Kasam, bio je jedan od 18 ljudi ubijenih u izraelskom upadu istočno od Gaze. Zahar je napisao intelektualna, politička i književna djela, među kojima „Problem našeg savremenog društva... Kuranska studija", „Nema mjesta pod Suncem" koja je odgovor na knjigu Benjamina Netanjahua, kao i roman „Na trotoaru".