Država Crna Gora izložena je pokušaju nasilne destabilizacije: ugroženi su joj mir, teritorijalni integritet, ustavni poredak, vladavina zakona, jednakost građana i ravnopravnost crkava i vjerskih zajednica.

Riječ je o još jednom u nizu pokušaja zvaničnog Beograda da se Crna Gora vrati u državni okvir sa Srbijom i da se na taj način spriječi njena konsolidacija kao samostalne i suverene države. Svoju državnu nezavisnost, ukinutu nakon srpske okupacije 1918. godine, Crna Gora je obnovila na referendumu 21. maja 2006. Usvajanjem Zakona o vjerskim zajednicama, pripremljenim u saradnji s Venecijanskom komisijom i usaglašenim s najvišim evropskim standardima u toj oblasti, Crna Gora mijenja zakon donesen prije pola stoljeća. Istovremeno, ovim se poništava dekret regenta Aleksandra Karađorđevića iz 1920. godine, kojim je ukinuta autokefalna Crnogorska pravoslavna crkva i u potpunosti zaokružuje državno-pravni okvir Crne Gore. Otuda napadi velikosrpskih nacionalista na Zakon o vjerskim zajednicama, koji je i povod za novi pokušaj državnog udara.

U oktobru 2016. Crna Gora je uspjela da se odbrani od rusko-srpskog udara. Uspije li novi pokušaj destabilizacije Crne Gore, njegove direktne posljedice bit će oružani sukobi, gubitak ljudskih života i materijalna razaranja.

Strateg, pokrovitelj, logističar i naredbodavac posljednjeg pokušaja destabilizacije Crne Gore je zvanični Beograd, odnosno vlasti Srbije, Srpska pravoslavna crkva i najveće opozicione stranke. I ovoga puta srpske elite konsensualno od vlasti u Srbiji zahtijevaju radikalnu reakciju.

Upozoravamo da su mehanizmi destabilizacije Crne Gore jednaki onima osmišljenim devedesetih godina prošlog stoljeća. I njihov cilj je isti: zadržavanje Crne Gore pod beogradskim velikodržavnim patronatom najsigurniji je način očuvanja ideje velike Srbije. “Spomenici” takve politike zvaničnog Beograda su genocid, etničko čišćenje i masovni ratni i zločini protiv humanosti počinjeni u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i na Kosovu.

Crna Gora je od zvaničnog Beograda i njegovih saveznika odabrana kao žrtva regenerirane politike Slobodana Miloševića prema susjednim državama pored ostalog i zbog svog beskompromisnog opredjeljenja za građansko društvo, za euroatlantske integracije, zaštitu manjina i najbolje odnose sa susjedima.

Iako je srpski nacionalizam izgubio gotovo sve poluge moći, vjerujemo da je važno upozoriti na pogubne posljedice ovakve politike zvaničnog Beograda. Regionalna solidarnost imperativ je za sve balkanske narode, koji moraju pokazati odgovornost i spremnost za predstojeće izazove.

Zbog značaja Crne Gore kao vodeće države u euroatlantskim integracijama u jugoistočnoj Evropi, smatramo nedopustivom pasivnost evropskih institucija i vlada demokratskih zemalja u osudi novog pokušaja destabilizacije Crne Gore na principima politike Slobodana Miloševića. Političkom, crkvenom i medijskom kampanjom dezinformacija iz Beograda, koja se provodi i u Podgorici i Banjoj Luci, ozbiljno je ugrožen mir ne samo u Crnoj Gori već i u cijelom regionu.

Iz navedenih razloga pozivamo sve političke aktere u međunarodnoj zajednici i regionu da nedvosmisleno osude destabilizaciju Crne Gore i regiona koju kreira i potiče zvanični Beograd.

To se navodi u apelu koji su potpisali:

Latinka Perović, historičarka

Stjepan Mesić, predsjednik Predsjedništva SFRJ i predsjednik Hrvatske

Milan Kučan, predsjednik Slovenije

Budimir Lončar, ministar vanjskih poslova SFRJ

Bogić Bogićević, član Predsjedništva SFRJ

Raif Dizdarević, predsjednik Predsjedništva SFRJ

Haris Silajdžić, predsjedavajući Predsjedništva BiH

Azem Vllasi, advokat

Veljko Bulajić, reditelj

Bogdan Tanjević, košarkaški trener

Šerbo Rastoder, historičar

Ivo Goldstein, historičar

Husnija Kamberović, historičar

Milivoj Bešlin, historičar

Momir Samardžić, historičar

Nikola Samardžić, historičar

Živko Andrijašević, historičar

Dragan Markovina, historičar

Edin Omerčić, historičar

Adnan Prekić, historičar

Ivo Vajgl, diplomata, član EP-a

Žarko Papić, direktor IBHI

Dimitrije Popović, slikar

Senad Pećanin, advokat

Tamara Nikčević, novinar

Sonja Biserko, Helsinški odbor u Srbiji

Milorad Popović, pisac

Boris A. Novak, pisac

Mirjana Miočinović, dramaturg

Vladimir Arsenijević, pisac

Filip David, pisac

Svetislav Basara, pisac

Nenad Prokić, dramaturg

Veton Surroi, pisac i publicista

Andrej Nikolaidis, pisac

Shkelzen Maliqi, filozof

Vladimir Milčin, reditelj

Dino Mustafić, reditelj

Radmila Vojvodić, reditelj

Emir Hadžihafizbegović, glumac

Nataša Mićić, poslanica u Skupštini Srbije (LDP)

Čedomir Jovanović, narodni poslanik, predsjednik LDP

Nenad Čanak, narodni poslanik, predsjednik LSV

Bojan Kostreš, političar (LSV)

Aleksandar Olenik, advokat

Tanja Petovar, advokat

Aleksandar Sekulović, Savez antifašista Srbije

Sinan Alić, novinar

Nerzuk Ćurak, politikolog

Prof. Edina Bećirević

Prof. Gjyleta Mushkolaj

Slobodan Backović, akademik CANU

Slavo Kukić, sociolog

Esad Duraković, filolog

Branka Dragović Savić, novinar

Dinko Gruhonjić, novinar

Slobodan Sadžakov, filozof

Tomislav Marković, pisac i novinar

Belul Beqaj, novinar

Lula Mikijelj, aktivistkinja

Srdjan Šušnica, sociolog

Izabela Kisić, Helsinski odbor u Srbiji

Reuf Bajrović, političar

Agron Bajrami

Slaviša Lekić, novinar

Boris Varga, politikolog i novinar

Zlatko Dizdarević, novinar

Boško Jakšić, novinar

Dragan Banjac, novinar

Mijat Lakičević, novinar

Gordana Suša, novinar

Boro Kontić, novinar

Dragan Bursać, novinar

Emir Suljagić, novinar i pisac

Nataša Govedarica, dramaturg

Snežana Čongradin, novinar

Pavle Radić, kolumnista

Bojan Tončić, novinar

Dušan Mijić, poduzetnik

Prof. Ivo Komšić,

Suzana Kadirić, novinar

Ćerim Bajrami, političar

Esad Rastoder

Rusmir Mahmutćehajić, Međunarodni forum Bosna

Miloš Ćirić, politikolog

Prof. Ferid Muhić