Maleni, slatki gradić iz Norveške krije jednu neobičnu priču koja je mnoge iznenadile.

Turističko odredište

Longjerbijen je smješten na norveškom arhipelagu Svalbard, u Arktičkom okeanu.

Osnovao ga je 1906. godine američki rudarski magnat Džon Monro Longjer (John Munro Longyear), po kojem je dobio ime. Tokom Drugog svjetskog rata je srušen od strane Njemaca, ali je kasnije obnovljen.

Longjerbijen nudi široku ponudu aktivnosti i ustanova, među kojima su zatvoreni bazeni, sportske dvorane, trgovine, crkva, tri hotela, kao i univerzitetski centar.

Uz to, njegova pozicija i zanimljivosti čine ga jednom od poželjnijih turističkih odredišta u Norveškoj.

Ipak, postoje neki razlozi zbog kojih je ovaj grad izuzetno neobičan.

Bizarna činjenica

U prošlosti je, naime, tumačeno da je ovdje “umiranje zabranjeno”. Priznat ćete da informacija zvuči bizarno, a savjetnik guvernera Svalbarda, Terje Karlsen, potrudio se da objasni:

- To je pogrešno tumačenje. Ljudi u Longjerbijen umiru, ali se klasične sahrane ne organizuju - kazao je Karlsen.

Naime, temperature u ovom području kreću se između -20 i -13 stepeni. Zbog dubokog permafrosta, kako se objašnjava, zakopana tijela ostaju sačuvana, odnosno ne raspadaju se.

Uz to, tokom 1950-ih je otkriveno da se nisu raspala ni tijela osoba preminulih od španske gripe koji su pokopani 1917.

Održavanje virusa

Ovo je zabrinulo naučnike, jer je postojala šansa da virus preživi na niskim temperaturama.

Sve zvuči kao zaplet nekog horor filma, ali srećom nije bilo nikakvih problema.

Ipak, kako bi se izbjegle potencijalne posljedice, bolesni i stari se prevoze u druge dijelove Norveške kako bi tamo proveli posljednje dane.

Njihov pepeo kasnije je moguće vratiti u Longjerbijen, smjestiti u urnu i pokopati.

U najsjevernijem naseljenom mjestu u svijetu, po popisu iz 2019. godine, živjelo je 2.368 stanovnika.