Na današnji dan 1936. godine, u Alžiru je rođen slavni francuski modni dizajner Iv Sen Loran (Yves Saint Laurent), jedno od najvećih imena u historiji svjetske modne industrije.
Loran je mladost proveo u Alžiru, a 1954. godine preselio se u Pariz, gdje je s 19 godina počeo raditi za Kristijana Diora (Christian). Nakon Diorove smrti, 1957. godine, već kao 21-godišnjak preuzima upravljanje tom modnom kućom. Pet godina kasnije napušta “Dior” i osniva modnu kuću pod svojim imenom “Yves Saint-Laurent” (YSL).
Svojim jedinstvenim stilom Iv Sen Loran desetljećima je bio simbol najprefinjenije, najmodernije i najinovativnije ženske, ali i muške elegancije. U žensku garderobu unio je neke dotad tipično muške odjevne predmete: blejzer, smoking, trenčkot, safari-jaknu…
Folklorni motivi
Inspiraciju za kreacije nalazio je u djelima likovnih umjetnika, a najviše Pikasa (Picasso). Kako je rođeni Alžirac, svoje kreacije često je obogaćivao folklornim motivima - afričkim, španskim, indijskim, marokanskim…
Osim modnim dizajnom, Loran se bavio i filmskom i pozorišnom kostimografijom.
Iv Sen Loranu je, 2007. godine, tadašnji francuski predsjednik Nikolas Sarkozi (Nicolas Sarkozy) dodijelio odlikovanje Legije časti, a godinu kasnije, 1. juna 2008., Loran je preminuo u Parizu od tumora na mozgu.
Preminuo Stanislav Vinaver, srbijanski pisac
Godine 1955., na današnji dan, preminuo je Stanislav Vinaver, srbijanski pisac jevrejskog porijekla i jedna od najistaknutijih ličnosti beogradskog modernističkog pokreta između dva svjetska rata.
Vinaver je rođen 1. marta 1891. godine u Šapcu u uglednoj jevrejskoj porodici. Otac Avram Josif bio je ljekar, a majka Ruža pijanistkinja. Na Univerzitetu Sorbona u Parizu studirao je matematiku i fiziku, a uporedo je i pisao, pa je već 1911. godine objavio zbirku poezije “Mjeća”.
Zarobljeništvo
Iako je kao veliki patriota učestvovao u Balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu, istakavši se i dobivši oficirske činove, te radeći u diplomatiji, Vinaver je, prije svega, bio pjesnik i esejista te utemeljivač ekspresionističkog pokreta (napisao je Manifest ekspresionističke škole). Zalagao se za raskid s tradicionalnim umjetničkim izrazom i osporavao dotadašnje "deseteračke kanone" koje su bili postavili dotad neprikosnoveni književni kritičari Jovan Skerlić i Bogdan Popović.
Kao i sve Jevreje, i Vinavera je zadesila teška sudbina u Drugom svjetskom ratu, koji je proveo u zarobljeništvu u njemačkom koncentracionom logoru u Osnabriku. Nakon izlaska iz logora, 1945. godine, u Beogradu je radio kao profesionalni književnik, satiričar i prevodilac s francuskog, engleskog, ruskog, češkog, poljskog i nemačkog jezika. Između ostalih djela, Vinaver je prvi preveo Hašekovog “Dobrog vojnika Švejka”, Rableovog „Gargantuu i Pantagruela“, Karolovu (Carroll) “Alisu u zemlji čuda”, Tvenove (Twain) „Doživljaje Toma Sojera i Haklberi Fina“…
Satire i parodije
Pisao je i satire s parodijama i duhovitim obrtima, što je posebno došlo do izražaja u “Pantologijama novije srpske pelengirike” (1920, 1922. i 1938.), koje su, zapravo, parodijski pandan "Antologiji novije srpske lirike" Bogdana Popovića. U svojoj knjizi “Zanosi i prkosi Laze Kostića” kritikovao je srpsko kulturno mediokritetstvo i mitomanstvo. Knjiga je imala gotovo 600 strana eseja o velikom pjesniku Kostiću, njegovu kompletnu biografiju i djela, historijski kontekst u kome su nastajala te bilješke o njegovim savremenicima. Vinaver je u toj knjizi uspio oslikati kompletno duhovno i umjetničko naslijeđe srpske književnosti, kulture, mitologije, državnosti te napisati, ne samo monografiju o Lazi Kostiću, već i autopoetičko djelo, koje spaja intelektualno-umjetničku radoznalost, enciklopedijsku obaviještenost i autentični duh.
Osim toga, Vinaver je pisao i o muzici, problemima stiha, posebno deseterca, troheja i heksametra, o jezičkim mogućnostima, melodiji jezika i o modernoj poeziji uopće.
