Danas se navršavaju 32 godine od stravičnog zločina nad više od 70 civila u naselju Bikavac u Višegradu. 

Oni su 27. juna 1992. godine zatočeni u kući Mehe Aljića, a potom živi zapaljeni. Živa lomača na Bikavcu desila se samo 13 dana poslije sličnog zločina kojeg su zlikovci pod komandom doživotnog osuđenika Milana Lukića počinili u Pionirskoj ulici.

- Zločinci, pripadnici vojne formacije “Osvetnici”, na čelu sa Lukićem, taj zločin su počinili 27. juna 1992., uoči srpskog blagdana Vidovdana. Po monstruoznosti, krvoločnosti, obimu, karakteru i masovnosti ovaj zločin je bio najokrutniji. Zajedno sa zločinom u Pionirskoj ulici, zločin na Bikavcu su sudije Haškog tribunala okarakterizirale kao najgori oblik nečovječnog postupanja jedne osobe prema drugoj – kaže viši naučni saradnik Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava UNSA, Ermin Kuka.

Ističe da je na Bikavcu počinjen najmasovniji zločin spaljivanja živih bošnjačkih civila iz perioda agresije na BiH, a da je za tako svirepu smrt 71 žene, djece i starijih, presuđen samo Milan Lukić, na doživotni zatvor.

- Zahvaljujući svjedočanstvu jedine preživjele Zehre Turjačanin, ovaj zločin je dokumentiran i presuđen na Haškom tribunalu. Zehra je simbol života i borbe za život, glas žrtava čije je svjedočenje trajno ugrađeno u temelje kulture pamćenja – dodaje profesor Ermin Kuka.