Na današnji dan 1988. godine, u Sarajevu je preminuo bosanskohercegovački glumac Rejhan Demirdžić, čuveni Uzeir iz dvojca “Momo i Uzeir” koji je svojim komičnim skečevima uveseljavao bh. i regionalnu publiku, a po kojima se danas UNITIC-ovi neboderi u sarajevskom naselju Marijin Dvor neformalno nazivaju Momo i Uzeir.

Prvu ulogu Demirdžić je ostvario ratne 1943. godine u predstavi “Lako je muškarcima” rediteljice Lidije Mansvjetove. Nakon završetka Drugog svjetskog rata, odlazi iz Sarajeva te ostvaruje brojne pozorišne uloge u gradovima širom Jugoslavije, a poslije 10 godina, 1955., vraća se u Sarajevo, gdje dobiva angažman u Narodnom pozorištu.

Momo i Uzeir

Demirdžić je ostvario brojne uloge u teatru, na filmu, televiziji i radiju, a jedna od kultnih bh. tv-serija bila je “Karađoz”, snimana na arhaičnom bosanskom jeziku, u kojoj je igrao glavnu ulogu Husametin-bega. Iako je u toj ulozi briljirao, kao i u gotovo svim koje je igrao, ostao je ovjekovječen kroz ulogu u popularnoj zabavno-humorističkoj emisiji “Cik-cak” tadašnjeg Radija Sarajevo, čiji su centralni likovi bili Momo i Uzeir. U toj radijskoj emisiji glasove glavnim likovima “posudila” su dvojica najboljih prijatelja, glumaca i Sarajlija: Rudolf Rudi Alvađ i Rejhan Demirdžić.

Popularnost Mome i Uzeira prenijela se i na tv-ekrane, gdje su dva glumca, obučena u tradicionalnu odjeću iz nekih prošlih vremena, na arhaičnom jeziku protkanom humorom pričala o potpuno banalnim pojavama, držeći publiku “zakovanu” pred svojim televizorima.

Rođena američka književnica Doroti Parker

Godine 1893., na današnji dan, rođena je američka književnica Doroti Parker (Dorothy), najpoznatija po svojim dovitljivim, duhovitim izjavama i opaskama.

Dorotin otac bio je uspješan proizvođač odjeće, ali je posao prije njegove smrti propao, zbog čega je Doroti bila primorana da se sama uzdržava, najprije kao pijanistica u školi plesa, a kasnije kao kolumnistica i književnica. Već 1914. godine napisala je prvu pjesmu za časopis “Vanity Fair”, a kao 22-godišnjakinja obavljala je urednički posao u “Vogueu”.

Kada je 1925. godine izašao prvi broj časopisa “The New Yorker”, Dorotino ime se našlo među članovima uredništva, a već naredne godine objavila je svoju prvu zbirku poezije “Enough Rope”. Potom su uslijedile zbirke “Sunset Gun”, “Death and Taxes”, “Laments for the Living”...

Srčani udar

Godine 1929., osvojila je Nagradu O. Henry za autobiografsku kratku priču “Big Blonde”. Ranih 30-ih, pisala je kratku fikciju i recenzije drama za “The New Yorker”. Nakon udaje za glumca i pisca Alana Kempbela (Campbell), 1934. u Nju Meksiku, preselila se sa suprugom u Los Anđeles, gdje su zajedno radili na scenarijima za filmove. Tako su, 1937. godine, nominirani za Oskara za film “Zvijezda je rođena”. Rastali su se 1947., te ponovo vjenčali 1950. godine.

U kasnijem periodu života, Doroti je nailazila na poteškoće, a veliki društveni angažman nije joj olakšavao život u tadašnjem američkom društvu, koje je ljevičarke poput nje smatralo prijetnjom i opasnošću.

Doroti Parker umrla je od posljedica srčanog udara u 73. godini.