Nebojša Marković, zet pripadnika beogradske bande „Pink Panter“ Aleksandra Šarca, ubijen je početkom januara na Banovom Brdu. Njega je s nekoliko hitaca usmrtio Čaba Der, plaćeni ubica.
Ovo ubistvo je mnoge vratilo u devedesete godine. Likvidacije su tada u Beogradu bile svakodnevne. Pucalo se na svakoga i svuda i često su ginuli nedužni. Činilo se da obračunima tadašnjih bandi niko ne može stati ukraj.
No, priča o beogradskim žestokim momcima kreće sedamdesetih, kada je mnoge od njih vrbovala Udba, pod čijim kišobranom su ubijali četničku i ustašku emigraciju na Zapadu. Tadašnja jugoslavenska obavještajna služba držala je opasne kriminalce na kratkom povocu puštajući ih da zadrže sve što ukradu ako zauzvrat izvršavaju ubistva po njenom nalogu.
U tome je prednjačio Željko Ražnatović Arkan, okorjeli kriminalac, a kasnije i ratni zločinac, koji je ubijen 2.000. godine u beogradskom hotelu “Interkontinental”. Većina ubica imala je pasoše s lažnim identitetima koje im je osiguravala ta služba. Na teritoriju tadašnje SFRJ držani su pod kontrolom te nisu činili krivična djela i bezbrižno su trošili ukradene novce.
Povratak ološa sa Zapada
Raspad zajedničke države burnih devedesetih sa Zapada vraća i kriminalce koji su se savršeno uklopili u režim Slobodana Miloševića te su preko noći praktično postali dio vladajuće elite. Šverc drogom, oružjem i naftom mnogima od njih donio je neslućena bogatstva, a za nekrunisanog kralja podzemlja proglašen je Arkan, koji se kao ubica dokazao mnogo puta. Tada je, prema policijskim procjenama, stopa ubistava porasla za čak 200 posto.
Ražnatović Arkan, okorjeli kriminalac, kasnije ratni zločinac, ubijen je 2000. godine u beogradskom hotelu “Interkontinental”
Ražnatović Arkan, okorjeli kriminalac, kasnije ratni zločinac, ubijen je 2000. godine u beogradskom hotelu “Interkontinental”
Đorđe Božović Giška, Branislav Matić Beli, Aleksandar Knežević Knele, Goran Vuković Majmun, Rade Ćaldović Ćenta, Ljubomir Magaš (Ljubo Zemunac), Andrija Drašković, Nebojša Tubić Žabac, Zoran Davidović Ćanda, Radoslav Trlajić Bata Trlaja, Dragan Nikolić Gagi, Boris Petkov Bugarin, Milorad Ulemek Legija, Zoran Šijan, Mile Luković Kum te Dušan Spasojević Šiptar su najpoznatija imena beogradskog podzemlja. Svi oni su tokom godina ratovali i većina ih je završila u grobu. Nakon završetka ratova u BiH i Hrvatskoj došlo je do kratkog zatišja koje je prekinulo rađanje „zemunskog klana“, koji je za nekoliko godina bukvalno počistio podzemlje i ubistva su se događala, maltene, svaki dan.
Bagzi: Član "zemunskog klana"
Bagzi: Član "zemunskog klana"
Svi „zemunci“ bili su spremni da ubiju, ali je jedan od najspretnijih bio Sretko Kalinić zvani Beli i Zver. Kalinić danas služi višedecenijsku zatvorsku kaznu za ubistva, a karijeru je počeo u „Crvenim beretkama“. Beogradski “recept” koji i danas koriste kriminalci je likvidacija iz vozila u pokretu. Patentirali su ga „zemunci“, koji su pri ubistvima koristili sivi Audi, pa mnogi danas tvrde da Audi smrti i danas krstari beogradskim ulicama.
Priznao je da je učestvovao u ubistvu Branka Jeftovića Jorge, pokušajima ubistava Andrije Draškovića i Zorana Nedovića Šoka, osuđen je zbog učestvovanja u ubistvu premijera Zorana Đinđića, koje je izvršio pripadnik JSO Zvezdan Jovanović, i za kasapljenje Milana Jurišića Jureta.
Kalinić se tereti da je počinio najmanje 20 ubistava i da je, između ostalih, ubio Ninoslava Konstantinovića i Milana Jurišića, kao i Zorana Vukojevića, koji je ubijen u Beogradu 2006. godine nakon što je, kao svjedok saradnik, dao iskaz na suđenju za atentat na Đinđića.
„Kosti nisu htjele da gore“
On je ujedno i najpoznatiji ubica s ovih prostora i glavni egzekutor „zemunskog klana“. Dejan Milenković Bagzi, još jedan član „zemunskog klana“, na suđenju je, kao svjedok-saradnik, prepričao jedan razgovor s Kalinićem.
- Trebalo je da budeš kraj mene dok sam sjekirom sjekao Šodera, pa spaljivao, ali kosti nisu htjele da gore, pa sam morao macolom da ih lupam - ispričao je Bagzi šta mu je Kalinić rekao o ubistvu Zorana Savića.
Srećko Kalinić: Ubica s dva nadimka
Srećko Kalinić: Ubica s dva nadimka
Milanko Ivanović Crni osuđen je na 20 godina zatvora zbog ubistva košarkaša Jovana Manovića i pokušaj ubistva Marka Nikolića na Zlatiboru. Ivanović je daltonista i promašio je pravu metu - Gorana Marića.
Čabini počeci u podzemlju
Čaba Der, koji je osumnjičen za ubistvo Nebojše Markovića, počeo je kriminalnu karijeru kao kradljivac u rodnom Čantaviru, selu u Srbiji u blizini Subotice. U zatvoru se priključio grupi Vojislava Škrbića, koji je ubijen u maju 2014. godine.
Der je, po izlasku iz zatvora, ubio Branislava Jeličića i to upravo po Škrbićevom nalogu. Uhapšen je jer je namjeravao da likvidira Alana Kožara, vođu barske kriminalne grupe. Trenutno je u bijegu.
Čaba Der: Počeo kao kradljivac
Čaba Der: Počeo kao kradljivac
Svaki metak bio je smrtonosan
Među najpoznatijim plaćenim ubicama je i Janoš Šnajder Pendula. On je osumnjičen za ubistvo bračnog para Jasmine i Nenada Opačića. Vjeruje se da ga je u zatvoru u Sremskoj Mitrovici vrbovao rival vođe „veterničkog klana“.
Šnajderu je osigurana tromjesečna obuka pucanja i cijela logistika, a kada je obavio zadatak, i sam je ubijen u Češkoj. Sama priprema ubistva Opačića trajala je više od šest mjeseci. On je iz zatvora u Mitrovici izašao u decembru 2014. godine i odmah je počeo vježbati pucanje u jednoj šupi na periferiji Novog Sada. Prilikom likvidacije pucao je u Opačića deset puta i svaki metak bio je smrtonosan.
30.000 eura
Za ubistvo Nikole Bojovića, brata Luke Bojovića, Saša Cvetanović Pit Bul uzeo je 30.000 eura od pripadnika klana Slobodana Šaranovića. Cvetanović je opisivan kao narkoman koji je novac brzo trošio i zatim tražio još. Ranije je osuđivan za teške krađe. Stručnjaci ukazuju da se plaćene ubice danas plaćaju upravo onoliko koliko je plaćen Pit Bul.