Kao što Supermen (Superman) ima Leksa Lutora (Lex Luthor), Himen (He-Man) Skeletora, Spajdermen (Spiderman) Zelenog goblina, tako je Betmen oduvijek imao Džokera (Joker).
Zelena kosa. Blijedo bijela koža. Zli osmijeh. Manijakalni smijeh. Sve su to obilježja Džokera.
Ima onih koji ga vole i onih koji ga manje vole. Ali da nije njega, ni Betmen ne bi bio kakav jeste. Međutim, postoje i oni koji su se pitali šta je poslužilo kao inspiracija za Džokerov lik.
Skoro 80 godina od njegovog debija, Džoker se promijenio i fanovi su svjedočili evoluciji njegovog karaktera, ali sve je počelo jednim nijemim filmom. Tačnije, nijemim njemačkim ekspresionističkim ostvarenjem pod nazivom "Čovjek koji se smije" iz 1928. godine.
Kako je objasnio Betmenov tvorac Bob Kejn (Bob Kane), njemački glumac Konrad Vajd (Conrad Veidt) bio je ustvari inspiracija za Džokera od samog početka.
Trojica umjetnika Bil Finger (Bill), Džeri Robinson (Jerry Robinson) i Kejn 1940. godine napravili su svoje skice antiheroja. Mada i danas postoje neslaganja oko toga ko je zapravo Džokerov tvorac, činjenica je da je njegovo umjetničko rođenje bilo plod ukrštanja lika Džokera s karte i lica glumca Konrada Vejta iz filma "Čovjek koji se smije". Baziran na romanu Viktora Igoa (Hugo) pod istim imenom, film govori o mladiću Gvinplejnu (Gwynplaine) čiji je otac osuđen na smrt nakon što je uvrijedio kralja Džejmsa II (James).
Ali porodična tortura se tu ne završava. Kralj je, također, naredio da se lice mladog Gvinplejna trajno preoblikuje i dobije groteskni osmijeh. Gvinplejn na kraju postaje putujući glumac koji zarađuje novac pokazujući svoje unakaženo lice znatiželjnoj publici, a sve dok se zaljubljuje u slijepu ženu po imenu Dia (Dea).
