Ivan Čavlović, emeritus Univerziteta u Sarajevu, muzikolog, muzički teoretičar, muzički publicista, aktivan i kao kompozitor, profesor i bivši dekan Muzičke akademije, preminuo je jučer u Sarajevu u 72. godini.
Od njega se na društvenim mrežama oprostio Ismet Kurtović, legendarni muzičar, nekadašnji frontmen grupe “Drugi način”, kompozitor, pjevač, flautista i gitarista, te autor, s bratom Fikretom, pjesme “Mojoj dragoj BiH”, nezvanične himne naše zemlje.
- Moj veliki prijatelj , zauvijek je otišao. Odrasli u Sani, svirali zajedno. Isti dan otišli smo u potrazi za novim životnim putem. Ivica u Sarajevo, ja u Zagreb. Veliki muzičar, profesor i rektor na Muzičkoj akademiji. Čovjek blage naravi s kojim se nikad nisam ni porječkao. Cijelu familiju sam poznavao i volio. Dragi moj Ivane bez tebe ništa više nije isto. Moja sućut cijeloj familiji, počivaj u miru - napisao je Kurtović na društvenim mrežama.
Kako se navodi na smrtovnici, posljednji ispraćaj se održati nakon obavljene kremacije, a datum ispraćaja bit će objavljen naknadno.
Ivan Čavlović je rođen 20. avgusta 1949. u Kruharima, Sanski Most. Prve poduke iz oblasti muzičke teorije i sviranja na crkvenom harmoniju imao je od oca Ante i fra Alojzija Atlije, a zatim od školskih nastavnika muzike Sergeja Beljajeva i Stjepana Matanovića. Tokom osnovnoškolskog i gimnazijskog školovanja aktivno je učestvovao u radu zabavnog orkestra KUD-a Grmeč gdje je svirao trubu i kontrabas, a u VIS-ima Boemi iz Sanskog Mosta i Procol ferrum iz Prijedora svirao je bas gitaru. Diplomirao je muziku na Pedagoškoj akademiji u Puli (1972.), a zatim i na Muzičkoj akademiji u Sarajevu (1977.) na Odsjeku za muzičku teoriju i pedagogiju. Završio je i dvogodišnji studij klavira (1979.) u klasi prof. Matusje Blum. Dobitnik je Zlatne značke Hasan Brkić Univerziteta u Sarajevu. Postdiplomski studij je završio na Muzičkoj akademiji u Sarajevu (1983), odbranivši magistarski rad Sonatnost u djelima J. S. Baha (Bach) i primjena njenih principa u klavirskim sonatama D. G. Skarlatija (Scarlatti). Stepen doktora muzičkih nauka je stekao takođe na Muzičkoj akademiji u Sarajevu (1991) odbranom doktorske disertacije Kompoziciono-tehničke i stilske karakteristike stvaralačkog opusa Vlade S. Miloševića.
Radio je kao nastavnik muzičkog odgoja u Osnovnoj školi u Starom Majdanu kod Sanskog Mosta (1972.–1973.), te kao nastavnik gitare u Osnovnoj muzičkoj školi u Vogošći (1976.–1978.). Od 1978. radi na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Sarajevu, kada je izabran za asistenta-pripravnika na predmetima Analiza muzičkih oblika i Analiza polifonih oblika. Od tada do 2010. prolazi sva akademska zvanja do redovnog profesora. Od 2004. do 2016. vodio je nastavu iz predmeta Muzika na Akademiji scenskih umjetnosti. Bio je dekan Muzičke akademije Univerziteta u Sarajevu od 2007. do 2016, kada odlazi u mirovinu. Godine 2016. izabran je za profesora emeritusa, kao i za člana Savjeta za nauku i umjetnost Univerziteta u Sarajevu.
Od 28. maja 1992. do 21. septembra 1995. bio je pripadnik Armije Republike Bosne i Hercegovine. Vrijeme između odlazaka na prvu liniju fronta na sarajevskoj Dobrinji, u ovom bi periodu redovno posvećivao studentima. Zajedno s dekanom Farukom Sijarićem i nekolicinom drugih nastavnika uspio je održati kontinuitet nastavnog procesa na Muzičkoj akademiji u ospjednutom Sarajevu.
Jedan je od osnivača Muzikološkog društva FBiH (1997) i pokretač Časopisa za muzičku kulturu Muzika (1997), čiji je glavni i odgovorni urednik bio od 1997. do 2007. Od 1998. godine zajedno sa saradnicima pokreće bijenalni Međunarodni simpozij Muzika u društvu. Od kraja 70-tih i tokom 80-tih godina prošlog stoljeća bio je aktivan u radu Udruženja kompozitora BiH. Od 1985. do 1989. bio je nositelj projekta Kompozitori Bosne i Hercegovine: Obrada podataka pri SOKOJ-u. S prof. dr. Ankicom Petrović 1990/91. za ANUBiH izradio je projekt Fundamentalna istraživanja za historiju muzike u BiH (FIHM BiH 2010.), koji je 1997. preuzelo Muzikološko društvo, a od 2004. Institut za muzikologiju Muzičke akademije u Sarajevu. Takođe je pokrenuo i projekt Leksikon muzičara u BiH (1999.) i bio glavni i odgovorni urednik objavljenog Abecedarija Leksikona (2010). Jedan je od osnivača Instituta za muzikologiju (2004.) i Centra za muzičku edukaciju (2014) Muzičke akademije Univerziteta u Sarajevu. Inicijator je pokretanja doktorskog studija u oblasti muzičke umjetnosti na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Sarajevu, prvog doktorskog studija u oblasti umjetnosti u Bosni i Hercegovini (2010.).
Godine 2008. pokrenuo je festival Majske muzičke svečanosti Muzičke akademije u Sarajevu, a 2011. bio je jedan od inicijatora Sarajevo Chamber Music Festivala u organizaciji Muzičke akademije u Sarajevu i Manhattan String Quarteta iz New Yorka.
Napisao je preko 200 naučnih i stručnih radova, monografskih brošura i publicističkih priloga. Za muzikologiju Bosne i Hercegovine od posebnog je značaja njegovih devet knjiga: Muzički oblici (1998.), Vlado Milošević – kompozitor (2001.), Historija muzike u Bosni i Hercegovini (2011.), Uvod u muzikologiju i metodologija naučno-istraživačkog rada (2004., 2012.), Muzički oblici i stilovi. Analiza muzičkog djela (2014.), Eseji o muzici. Nacrt za socijalnu historiju muzike u Bosni i Hercegovini (2015.), Muzički portreti. Izvori i sjećanja (2017.), Nauka o muzici u Bosni i Hercegovini (2019.). Za doprinos muzikologiji i muzičkoj publicistici dobio je nagradu Vlado Milošević AMUS-a (2017.).
Od 1979. aktivan je i kao kompozitor. U njegovom opusu posebno je vrijedna saradnja s rediteljem Gojkom Bijelcem, iz koje su proizašle, između ostalog, predstava La Strada (1999.) i opera atrakcijâ Srebreničanke (2004.). Od 2016. godine svoja djela za solo instrumente, manje i veće kamerne sastave, te gudački orkestar redovno je predstavljao kroz koncertna izvođenja.
