Dok je Sarajevo proteklog ponedjeljka na posljednji počinak ispraćalo dvojicu svojih mučki ubijenih policajaca, počast stradalima odavali su građani cijele BiH, pa tako i Travnika, u kojem su prije 20 godina u podmetnutim eksplozijama u razmaku od svega mjesec ubijena, također, dva policijska službenika.

 Ušutkani Leutar 

Fotografije ubijenih sarajevskih heroja bile su postavljene pred zgradom travničke policije samo nekoliko metara od spomen-ploče policajcu Anti Valjanu, usmrćenom u eksploziji koja je odjeknula 31. jula 1998. godine oko šest ujutro, nakon što je završio noćnu smjenu te se uputio prema svom automobilu.

Drugi travnički policajac Perica Bilić ubijen je 12. juna 1998. godine u eksploziji naprave postavljene pod privatni automobil, a njegov kolega Almir Melić bio je teško povrijeđen.

Na trag ubicama travničkih policajaca došao je tadašnji federalni doministar policije Josip Jozo Leutar, ali je nedugo potom i on likvidiran u centru Sarajeva 1999. godine aktiviranjem eksplozivne naprave dok se vozio automobilom na posao.

Kako je u ponedjeljak, povodom ubistva sarajevskih policajaca Šehovića i Vujinovića, u Dnevniku 2 objavila Federalna televizija, Kantonalno tužilaštvo istragu o ubistvu travničkih policajaca Ante Valjana i Perice Bilića i dalje vodi pod oznakom „NN izvršioci”.

Ušutkani Caco

Još jedna koincidencija je da su sarajevski policajci Šehović i Vujinović ubijeni baš u danu (26. oktobar 2018.) kada je u Velikom parku u Sarajevu obilježavana 25. godišnjica ubistva devet mladih policajaca.

Admir Hebib (1969.), Kemal Kojić (1960.), Dragan Miljanović (1967.), Slaven Markešić (1965.), Srđan Bosiljčić (1963.), Elvir Šovšić (1974.), Hamid Humić (1959.), Jasmin Čamdžija (1968.) i Izet Karšić (1959.) brutalno su pobijeni 26. oktobra 1993. godine u akciji pokušaja hapšenja tada odmetnutog komandanta 10. brdske brigade Mušana Topalovića Cacu.

- Ako me ko bude pozvao tamo gdje treba, ja ću reći samo istinu šta se desilo. Vrh države dao je zeleno svjetlo da se radi akcija. Državni vrh i danas šuti. Sudeći prema svemu, ovo će ostati neriješeno ubistvo. Ali, sigurno je da je neko te momke poslao kao glinene golubove. Očito je da su trebale žrtve da bi Mušan Topalović Caco bio ubijen i ušutkan - izjavio je prije osam dana u Sarajevu Alija Jašarević, ratni komandir Druge policijske stanice Stari Grad Sarajevo, u kojoj se nalazio veći dio operativnog štaba koji je komandovao akcijom „Trebević 2” tog 26. oktobra 1993. godine.

Istog dana Mušan Topalović Caco ubijen je pod nikad razjašnjenim okolnostima nakon što je doveden u komandu korpusa.

- Znam da je tada nađen kompromis, bio je dogovor s Cacom da se preda i znam da mu je garantirana sigurnost. Međutim... Zna se šta se desilo - istakao je Jašarević na obilježavanju 25. godišnjice ubistva policajaca.

Ušutkani Ćelo

I dok se Jašarević otvoreno nudi da kaže istinu „tamo gdje treba”, sve je manje živih svjedoka upućenih u mračne tajne državnog vrha koje su kao i žrtve njihovih spoznaja trpane pod zemlju. Zajedno s Mušanom Topalovićem, Jozom Leutarom, Nedžadom Ugljenom, Ramizom Delalićem.

I ratni komandant Ramiz Delalić Ćelo smaknut je kada je počeo otkrivati državne tajne. Danas je više nego jasno kako su službe zadužene za čuvanje mračnih tajni u grobovima od 2007. godine, kada je izrešetan u klasičnoj sačekuši u Sarajevu, njegov leš pokušavale prebaciti u tuđu avliju.

- Puno sam stvari odradio, i u ratu, i poslije, za AID, za MUP - rekao je Ramiz Delalić u ekskluzivnom intervjuu za „Oslobođenje”, koji je u novembru 2000. godine, dok je boravio u Turskoj, dao novinarki „Oslobođenja” Edini Kamenici.

Ušutkani Ugljen

Pune dvije i po decenije traje i zataškavanje stvarne uloge ozloglašene specijalne jedinice MUP-a RBiH „Ševe”, osnovane 1992. godine, a čiji pripadnik Nedžad Herenda je posebno važna karika u cijeloj priči.

- Iz širokog spektra njihovog djelovanja ostat će upamćeno podmetanje eksploziva i ubistvo supruge prvog komandanta Armije Republike BiH Sefera Halilovića i njenog brata, teško ranjavanje Ismeta Bajramovića Ćele itd. Istovremeno, pojedini pripadnici „Ševa” dovode se i u vezu s ubistvom pripadnika JNA u maju 1992. godine u sarajevskom Velikom parku. Mračna tajna zvana „Ševe” s Ugljenom je otišla pod zemlju - objavljeno je u nekada najgledanijoj emisiji Federalne TV „60 minuta” urednika i voditelja Bakira Hadžiomerovića.

Podsjetimo, Nedžad Ugljen ubijen je 28. septembra 1996. u sarajevskom naselju Aneks dok je parkirao automobil ispred zgrade Atije Muftić, koja je u istrazi potvrdila da je on poslije razgovora s ranjenim Herendom u bolnici kopirao pet-šest audiokaseta i dao ih prijateljima od povjerenja. Tajna ove kasete, odnosno transkript Herendinog iskaza, objavljen je u magazinu „Dani” nakon Ugljenovog ubistva, a prije kojeg je on mnoge ličnosti upozoravao da mu se sprema likvidacija.

Čekajući Herendu

Danas, kada više nema Topalovića, Leutara, Ugljena, Delalića, i dalje se čeka da progovori bivši pripadnik „Ševa” Nedžad Herenda, jedan od rijetkih, ako ne i jedini živi svjedok koji može raspetljati zamršeno klupko političkih likvidacija, koji je poslije otmice i teškog ranjavanja samo čudom ostao živ u junu 1996. godine. Nakon što je Ugljenu dao iskaz u bolnici, nestao je iz BiH i data mu je zaštita u Holandiji.

Baš ovih dana, uporedo s brutalnim ubistvima sarajevskih policajaca, pažnju velikog dijela bh. javnosti okupirala je još jedna vijest.

Amiru Ahmiću, koji se kao bošnjački oficir za vezu s Haškim tribunalom nalazi pod ingerencijom bošnjačkog člana Predsjedništva BiH Bakira Izetbegovića, holandske vlasti ukinule su status diplomatskog lica i o tome ga obavijestile pred istek prošle godine, kada je prestao s radom i Tribunal koji se transformirao u Mehanizam za međunarodne krivične sudove.

Kao najvjerovatniji razlog Ahmićevog ostanka u Holandiji upravo se smatra izvršenje zadatka da se Nedžad Herenda što duže zadrži van domašaja bh. pravosuđa. 

Ahmiću je krajem marta ove godine istekao rok od tri mjeseca da napusti prostorije koje je koristio kao oficir za vezu, ali to se nije desilo. Može li biti koincidencija da je krajem marta ove godine u BiH stigla i vijest kako Nedžad Herenda neće biti izručen Bosni i Hercegovini? Odgovor vjerovatno znaju Fikret Muslimović i Osman Mehmedagić Osmica.

MEDIJI SU PISALI:

„Dani“ 2005.

Magazin „Dani“ u tekstu od 24. juna 2005. godine pod naslovom „Naređeno je da Caco bude ubijen kao pseto!?“ detaljno je opisao kako su 26. oktobra 1993. uhapšeni i Delalić i Topalović i kako je obojici državni vrh garantirao da će ostati živi. Nakon što je uzavrela atmosfera u gradu dovedena do tačke ključanja zbog brutalnih smaknuća devet policajaca iz ekipe koja je trebala uhapsiti Cacu, plan je promijenjen.

- Prema preciznim uputstvima akcije u kojoj su uhapšeni Ramiz Delalić Ćelo i Mušan Topalović Caco, bilo je predviđeno da se njih dvojica, ako prežive, vode u Predsjedništvo - Aliji Izetbegoviću. Na sam dan akcije, u poslijepodnevnim satima, Ramiz Delalić se predao i odveden je u Predsjedništvo, ali kod Izetbegovića mlađeg - pisali su „Dani“ 12 godina nakon ove najčuvanije sarajevske vojne tajne, kada je bila otvorena, ali nikada nije i završena, istraga o ubistvu Mušana Topalovića Cace.

- Već prema prvim rezultatima, kako tvrde u Tužilaštvu, sve upućuje da je Topalović izvučen iz kombija, bačen na ulicu i ubijen sleđa - kao pseto!? No, ništa od svega što se zbivalo te noći nije moglo biti urađeno bez aktivnog saučesništva pojedinih visokih vojnih i policijskih zvaničnika iz tog vremena, a čak i laicima je bilo jasno da je iza svega stajala vlast - objavili su „Dani“ 24. juna 2005. godine

SB 2005.

- Prema pouzdanim saznanjima, najviše informacija o likvidacijama hrvatskih policajaca i povratnika na području Travnika te o organizatorima i počiniteljima serije zločinačkih akcija prikupio je tadašnji doministar Federalnog MUP-a Jozo Leutar. Isti izvori tvrde da je to bio presudni motiv za atentat u kojem je u sarajevskom naselju Ciglane početkom 1999. godine ubijen doministar Leutar. Još uvijek nisu poznati počinitelji tog brutalnog ubojstva – objavio je 11. avgusta 2005. Senad Avdić u „Slobodnoj Bosni“, koju je ugasio prije dvije godine.

SB 2006.

- Drugi metak koji je Ugljenu ispaljen u usta Tužilaštvo tretira kao poruku da svi koji su bili pod komandom Ugljena o ratnim zadacima ne smiju nikada progovoriti – navodi se u jednom od niza tekstova koje je SB objavila 5. oktobra 2006. godine povodom tadašnje istrage o ubistvu zamjenika direktora bošnjačke tajne službe (AID) Nedžada Ugljena, počinjenom u Sarajevu 1996. godine.

- Tužilac Čavka vjeruje da će poslije Herendinog saslušanja, bez obzira na policijske i obavještajne opstrukcije, imati odgovor na pitanje ko je i po čijem nalogu ubio Nedžada Ugljena - zaključila je „Slobodna Bosna“ prije 12 godina.

SB 2007.

Najznačajniji intervju Ramiza Delalića Ćele objavljen je posthumno, mjesec nakon što je ubijen, u „Slobodnoj Bosni” (broj 558. od 26. 7. 2007.). Autori Senad Avdić i Mirsad Fazlić tu su detaljno prenijeli svjedočenje o podzemnim tokovima bošnjačke državne policijske i parapolicijske scene u petnaestak godina, koje su od Delalića dobili prije nego što će biti ubijen.

- Kada su se interesi previše prepleli i kada je mafija počela imati državu u šahu, počela su uklanjanja neugodnih svjedoka. Svi oni: Nedžad Herenda, koji je slučajno preživio, Nedžad Ugljen i Ramiz Delalić radili su za istu službu i imali su istog šefa - uvod je u posthumno objavljeni intervju.

Na pitanje Avdića i Fazlića „Kakav je Vaš utisak, je li Bakir Izetbegović bio upućen u planiranje Ugljenovog ubistva“, Delalić je odgovorio: „Lično, mislim da je sve znao oko toga!“

SB 2010.

Tri godine nakon Delalićevog ubistva u broju od 27. maja 2010. pod naslovom "Ko je vrbovao Ramiza Delalića Ćelu", „Slobodna Bosna”, između ostalog, opet potcrtava:

- Jedna od teorija o tome šta je Delalića moglo doći glave 2007. godine jesu informacije koje je imao o ubistvu zamjenika direktora AID-a Nedžada Ugljena 1996. godine. Ništa manje Delalić nije bio tema različitih interpretacija i zbog njegove uloge u previranjima u najvišem vrhu BiH 1993. godine!