U 130. broju sedmičnika „Dani” od 26. novembra 1999. godine tadašnji urednici tog magazina Senad Pećanin i Vildana Selimbegović objavili su tekst „Ko će ubiti neugodnog svjedoka Armana Jašarevića”. 

Šturo saopćenje

Podsjetimo, Jašarević je 1999. godine, nakon atentata na federalnog doministra policije Jozu Leutara, bio jedan od osumnjičenih za ovo ubistvo.

U jednoj od rijetkih ispovijesti u medijima, datoj „Slobodnoj Bosni”, potvrdio je svoj iskaz policiji, u kojem je tvrdio da je „atentat na Leutara naredio Bakir Izetbegović”.

Kao motive Jašarević je u „Slobodnoj Bosni” naveo da je Leutar, navodno, „imao kasetu koja je svjedočila o kriminalnim radnjama B. I.”, kako je to objavljivao nekadašnji sedmičnik Senada Avdića nakon atentata na Leutara, a što smo već ranije prenosili u ovom feljtonu.

„Dani” su, pak, 26. novembra 1999. prvi objavili priču o Jašareviću u čijem uvodu su donijeli tadašnje šturo saopćenje Federalnog MUP-a:

- „Arman Jašarević iz Brčkog iskazao je spremnost da pruži informacije u vezi s ubistvom zamjenika ministra unutarnjih poslova Joze Leutara, ali je nakon razgovora s njim utvrđeno da on ne raspolaže činjenicama koje bi mogle doprinijeti rasvjetljavanju tog događaja."

Slučaj „Ugljen”

Ovaj dio šturog saopćenja Federalnog MUP-a zapravo najviše govori o policiji samoj, odnosno njenoj spremnosti da se umiješa u svoj posao i konačno ga počne raditi u skladu sa normativima profesije koji se na ostatku planete, s časnim izuzetkom Balkana i eventualno Kolumbije, uvažavaju.

Da je drugačije, Federalni MUP bi dosad dosegao do rezultata barem jedne od bezbroj kompleksnih istraga koje se na prostoru koji kontrolira odvijaju i odvijaju, ali nikako i da se odviju. Tek primjera radi: ubica Nedžada Ugljena još se traži - istina, daleko manjim intenzitetom negoli ubica Joze Leutara, ali sa identičnim rezultatom. Obojica su, treba li napominjati, u trenutku smrti obavljala visoke policijske dužnosti – objavili su „Dani” 26. novembra 1999. godine.