Svoju glumačku karijeru je počela sedamdesetih, a osamdesete su joj donijele najveću slavu. Raspadom Jugoslavije raspala se i njena karijera, a njeni problemi s ovisnošću stalno su se provlačili po medijima.

Glumica nije krila da je duboko nesretna osoba. U jednom od posljednjih intervjua rekla je da je njezin ideal kratka i vesela smrt. U suzama je tada pričala da njezin život nema smisla jer nije rodila dijete te nije nastavila lozu svoje obitelji.

Svoj burni život završila je 23. septembra 2008. godine u Beogradu, a obdukcija je pokazala da je umrla od predoziranja heroinom. Detalji njene smrti bili su posebno potresni - glumica je navodno zbog droge prodala sav namještaj iz stana te je umrla na madracu, koji joj je jedini preostao. Navodno je njeno tijelo pronađeno među špricama na podu, a hitnu pomoć pozvao je prijatelj s kojim je te noći konzumirala drogu.

Sonja Savić glumom se profesionalno počela baviti sa 16 godina, a već s 21 diplomirala je na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu. Početkom osamdesetih došlo je njeno vrijeme pa je u dvije i pol godine snimila pet filmova koji su udarili golem pečat na jugoslavensku kinematografiju.

Scene u filmu Una, koji je nastao po romanu Mome Kapora, a govori o ljubavi između profesora Mišela Babića i njegove studentice Une Vojvodić, ne zaboravljaju se. Gola Sonja Savić koja jede trešnje na balkonu i zavodi profesora tokom intervjua mnogima se vječno urezala u pamćenje.

Osim u filmu Una, tokom svoje karijere zaigrala je u ukupno 50 filmova jugoslavenske, slovenske i srpske produkcije. Davitelj protiv davitelja, Život je lep, Balkanski špijun, Mi nismo anđeli, Šećerna vodica i Jug-jugoistok samo su neki od filmova kojima je Sonja udahnula dušu, a početkom devedesetih se počela baviti režijom u projektima koji su se umjetničkom crtom borili protiv rata u Jugoslaviji.