Nedavno je obilježena pedeseta godišnjica studentskih protesta u pokojnoj SFRJ. Bilo je to neko drugo vrijeme, živjelo se, kažu stariji i mudriji, bolje, ljepše i sretnije, pod jednom i jedinom partijom, sa zajedničkim TV kanalom i Titom na čelu kolone.

Ali, čak i u takvom, gotovo hermetički zatvorenom društvenom sistemu (koji nacionalisti obavezno zakite jednoumljem), odigrala se do sada najmasovnija pobuna progresivne omladine kontra vlasti na ovim prostorima.

Ukratko, priča iz evropskih metropola dobacila je do Beograda, da bi se potom spontano i solidarno proširila glavnim gradovima tadašnjih socijalističkih republika. Sve je okončano Maršalovim lukavim priznanjem da su „studenti u pravu“!

Parole iz '68. izgledaju prilično svježe i aktuelno ako bi se ugašene socijalističke doktrine preimenovale u postojeće vrijednosti slobodnog tržišta i rodijačkog kapitalizma: „Radnici i studenti protiv falsikovanog socijalizma“, „Dok vladaju amateri, stradaju proleteri“, „Mi gradimo socijalizam, a vi vile“, „Tražimo socijalnu jednakost“, „Hoćemo posao“, “Izvozite radnike kao smrznutu govedinu“...

Iako studenti kod nas već predugo i nedopustivo drincaju, žestoka reakcija iz njihovih asocijacija zbog višegodišnje okupacije Univerziteta od SDA, vraća nam nadu da, ipak, nije sve izgubljeno.

Naravno, postoji mnogo razloga za protest(e), ali konkretan povod bio je famozni Nacrt kodeksa ponašanja i odijevanja. Najnovije ideološko zapišavanje Univerziteta nametnuto je uz podršku i glasnu dreku nelegalnih studentskih predstavnika regrutiranih iz „jugend“ magacina vječito vladajuće stranke.

Ti vječiti studenti, budžetski uhljebi sa pozicioniranim zadnjicama u javnim preduzećima i kandidati SDA na narednim izborima, kidnapovali su pozicije kako bi dodatno desekularizirali najvažniji bh. univerzitet.

Nažalost, „jugendaši“ su u proteklim godinama bili prilično efikasni i štetni. Zato je krajnje vrijeme da se Univerzitet oslobodi i odbrani od SDA agresije!