U dvobroju "Dnevnog avaza" objavljujemo drugi nastavak Posebne informacije koju su predsjednik Okružnog vojnog suda Sarajevo Senad Kreho i okružni javni tužilac Mustafa Bisić poslali državnom vrhu RBiH 12. 6. 1993. godine.

- Osumnjičeni Rekić Sead je samoinicijativno, po naredbi centrale KOS-a, preuzeo glavnu ulogu iseljavanja kasarne u Pazariću, gdje je bivša JNA bila voljna da ratnom Predsjedništvu SO Hadžići preda svo naoružanje, uključujući i lično naoružanje, bez borbe, pa je osumnjičeni učestvujući u pregovorima i usmjeravajući pregovore u pravcu plana KOS-a, omogućio da bivša JNA, odnosno njeni pripadnici, iznesu 400 dugih cijevi - automatskih pušaka i ogromne količine municije iz kasarne te na taj način oslabi vojnu i odbrambenu moć Armije RBiH.

Ubili Đozu

Nakon toga osumnjičeni po planu dolazi na Igman i učestvuje u deblokadi grada Sarajeva koja je poznata pod nazivom operacija „Jug 92“, gdje na prostorima Igmana prije započete operacije dolazi do ubistva Đozo Fadila i Ćatić Mirsada koji je teško ranjen, kao glavni organizator deblokade grada Sarajeva, te gdje se osumnjičeni dovodi u vezi sa navedenim ubistvom, da bi nakon toga u toku trajanja operacije „Jug 92“ povukao se sa Crvenog klanca, glavnog strateškog mjesta za deblokadu grada Sarajeva, iako su postojali unaprijed pripremljeni i obrađeni te planirani vojni uslovi za osvajanje tog klanca, koji predstavlja vrata za ulazak u grad Sarajevo i deblokadu grada, pa je direktno odgovoran za smrt više pripadnika Armije RBiH, posebno Rizvan Smaila, komandanta diverzantske grupe iz Trnova koji je imao zadatak da izvrši zajedno s jedinicom osumnjičenog diverzantski proboj Crvenog klanca.

Preuzeti MUP

Također postoji osnovana sumnja da je Fikret Muslimović znao djelatnosti osumnjičenog Rekić Seada kao jednog od sposobnijeg oficira KOS-a i s kojim je direktno sarađivao kao saradnikom KOS-a od 1981. godine, a da o njegovoj djelatnosti i svojim sastajanjima, po osumnjičenom, nije uopšte obavijestio nadležne državne organe Vojne bezbjednosti Armije RBiH i Državne bezbjednosti MUP-a RBiH.

Po iskazu osumnjičenog Rekić Seada, a po unaprijed pripremljenom planu centrale KOS-a u Beogradu i generala Ace Vasiljevića i Tumanova, te Alije Delimustafića, osumnjičeni je trebao da bude postavljen u pogodnom momentu na mjesto komandanta Specijalne jedinice MUP-a RBiH umjesto Dragana Vikića, a Fikret Muslimović za odgovarajuće mjesto u Službi državne bezbjednosti MUP-a RBiH.

Državna tajna

Navedena djelatnost Fikreta Muslimovića koju otkriva Rekić Sead, kao i više saslušanih svjedoka, ukazuje na osnovanu sumnju da je isti počinio krivično djelo šijunaže iz člana 128. preuzetog KZ SFRJ i krivično djelo podrivanja vojne i odbrambene moći iz člana 121. preuzetog KZ SFRJ, za koja djela je obligatoran pritvor i predviđena kazna od najmanje pet godina do 15 godina.

Iz navedenih razloga dostavljamo Vam samo dio podataka otkrivenih tokom vođenja istražnog krivičnog postupka u predmetu koji se vodi pod brojem Ki-III 1248/ 93, a koji podaci predstavljaju državnu tajnu i od posebnog su interesa i značaja za Republiku Bosnu i Hercegovinu.

OKRUŽNI VOJNI TUŽILAC Bisić Mustafa i PREDSJEDNIK OKRUŽNOG VOJNOG SUDA Kreho Senad - navodi se u Posebnoj informaciji iz juna 1993. godine.

Ko je Mirsad Ćatić Čuperak, dobio "Zlatni ljiljan" koji mu kasnije nije priznat

Rođen u Vrnograču 1957. godine, a te godine postao je stanovnik Bihaća, gdje je završio i osnovnu i srednju školu. Vojnu akademiju KOV - smjer Zemaljska artiljerija, pohađao je u Beogradu i finalizirao u Zadru. Narednih godina radio je u Artiljerijskom školskom centru. Vanredno je studirao na Fakultetu za fizičku kulturu. Karijera profesionalnog vojnika bila mu je uspješna i, da nije počeo rat, postao bi major 1992. godine, dakle s 34 godine.

Rat u Bosni zatekao ga je u Pazariću, kraj Hadžića. Aktivno se uključio u organizovanje odbrane na tom području. Za veoma kratko vrijeme sa svojim saborcima uspijeva postići značajne vojničke pobjede i osloboditi Golo brdo, Treskavicu, Straište, hidroelektranu Bogatić, Kijevo, Bjelašnicu, Trnovo i prijevoj Rogoj, te uspostaviti stabilnu liniju, koja je i dočekala dejtonski mir. Ova velika slobodna teritorija na jedinim ratnim vratima Sarajeva rasprostirala se na više od 800 kvadratnih kilometara.

Prolazeći ratne dužnosti komandanta Artiljerijskog diviziona, komandanta Štaba Teritorijalne odbrane za Hadžiće i komandanta Taktičke grupe 2, biva ranjen u zasjedi na našoj teritoriji, na putu za Grebak. Još nije razjašnjeno ko je izvršilac, a ko naredbodavac atentata.

Nakon kraćeg liječenja u Konjicu, gdje mu je amputirano desno stopalo i dio šake te djelomično zaliječene ostale rane, prihvaća se dužnosti komandanta Štaba Teritorijalne odbrane Konjica. Formira dvije brigade i stabilizuje stanje na trusnom konjičkom području.

Ponovo se vraća na Igman krajem 1992. godine. Stanje s ranama mu se pogoršava i, zbog liječenja, napušta Bosnu. Liječen je u Njemačkoj, gdje se, uporedo, angažovao na aktivnom pomaganju ranjenicima iz Bosne i organizovanju povratka dobrovoljaca. Počinje, krajem 1994. godine, raditi u Ambasadi BiH u Njemačkoj, u Bonu, na dužnosti pomoćnika vojnog atašea. Na traženje svojih saboraca i na poziv najvišeg državnog vrha, vraća se u Bosnu sredinom 1995. godine. Odmah se aktivno uključuje u završne vojne operacije. Kraj rata dočekao je sa svojim Krajišnicima kao neposredni učesnik oslobodilačke ofanzive Petog korpusa Armije RBiH.

Vojnu karijeru završio je u činu majora, a još je u toku sudski postupak kojim dokazuje svoje sudjelovanje u Armiji RBiH i pravo na invalidsku penziju, jer je ostao trajni invalid, s osamdeset procenata invalidnosti.

Među prvima je nosilac ratnog priznanja “Zlatni ljiljan”, koji je dobio 1992. godine. Nagradu koju mu je – poslije vojničkih uspjeha na igmanskom i trnovskom ratištu – dodijelio tadašnji načelnik Štaba Vrhovne komande Sefer Halilović, današnji establišment ne priznaje.

Nakon sedamdeset zatvorskih dana u Zadru i bahatog privođenja na saslušanje povodom atentata na doministra Federalnog MUP-a, uspio se vratiti u normalan život i biti zadovoljan (pored ubica koji se slobodno šeću državom, dok njega pokoji put privedu na detektor laži).

U slobodno vrijeme piše i briše, svira gitaru, komponuje i, pored svega, pjeva i raduje se životu, slobodi i svojoj djeci – do neba dragoj i voljenoj obimom njihovih raširenih ruku.

(Tekst biografije preuzet sa Bošnjaci.net)