Šovinistička izjava mađarskog premijera Viktora Orbana (Victor) kako je "izazov sa BiH kako integrirati zemlju sa dva miliona muslimana“, uz pružanje otvorenu podršku Miloradu Dodiku i njegovom rušilačkom pohodu na institucije Bosne i Hercegovine, naišla je na mnoštvo oštrih i negativnih reakcija u našoj zemlji.
Među onima koji su reagirali očekivano je bio i predsjednik SDA i Bakir Izetbegović. Ipak, zanimljivi su argumenti koje odlučio upotrijebiti kako bi oponirao Orbanu i pokazati neutemeljenost njegovih riječi, tj. pokazao da Bošnjaci jesu evropski narod. Naime, Izetbegović je to učinio vlastitim šovinizmom, odnosno dovodeći u pitanje evropsko porijeklo i pripadnost Mađara.
- Bosna i Hercegovina je jedna od najstarijih država u Evropi, dok su Mađari došli sa Urala, iz Azije – naveo je Izetbegović.
Najprije, iz geografije bi predsjednika SDA trebalo informirati da je Ural planinski lanac koji čini dio konvencionalne granice između regija Evrope i Azije. Prema historijskim podacima, prapostojbina Mađara nalazila na širokoj teritoriji između rijeke Volge i Urala, dakle najvećim dijelom je pripadala Evropi.
Također, Ugarsko carstvo tokom većeg dijela kasnog Srednjeg vijeka bilo je jedna od najmoćnijih evropskih država. Kraljevina Ugarska, da li kao nezavisna ili jedno vrijeme dio Austro-Ugarske dvojne monarhije, egzistirala je gotovo čitav milenij, sve do 1946. godine, kada Mađarska postaje republika. Dakle, zemlja koja ima dugu i bogatu državnu tradiciju, jednu od najstarijih u Evropi.
No, kakve to sve tačno veze ima?
Vrijednosti na kojima počiva današnja Evropska unija zasnivaju se na antifašizmu i pobjedi nad ideologijom „krvi i tla“, te podrazumijevaju pravo na život, slobodu i imovinu svakog pojedinca bez obzira na njegovu etničku, vjersku i rasnu pripadnost, ili mjesto porijekla.
Dakle, to su argumenti s kojima se ozbiljni političari i lideri trebaju suprotstavljati šovinizmu Viktora Orbana, a ne identičnim nacionalističkim argumentima ko je stariji, ko boravi duže na određenoj teritoriji i koje grupe su poželjne, a koje ne u Evropi.
No, u slučaju Izetbegovića još se jednom potvrđuje da je, čini se, najbolje kada ne govori ništa.