Ramiz Delalić Ćelo ubijen je 27. juna 2007. godine u klasičnoj sačekuši ispred stana u kojem je živio, u Odobašinoj ulici u centru Sarajeva. Bivši komandant Devete brdske brigade Prvog korpusa Armije RBiH, uoči svoje smrti, dao je ekskluzivnu ispovijest uredništvu prije nešto više od godinu ugašenog sedmičnika “Slobodna Bosna” (SB) Senadu Avdiću i Mirsadu Fazliću (SB broj 558. od 26. 7. 2007.).

Isti rukopis

U tom intervjuu Delalić je detaljno svjedočio o podzemnim tokovima bošnjačke državne policijske i parapolicijske scene. Iz odgovora koje je Delalić dao Avdiću i Fazliću neposredno prije ubistva jasno je da je on mogao biti ozbiljna smetnja i prijetnja bošnjačkoj državnoj mafiji zbog otkrivanja imena organizatora političkih ubistava.

Intervju koji je tada objavljen u “Slobodnoj Bosni” pod naslovima: “Senzacionalno”; “Ćelo progovorio prije smrti samo za SB“; “Završne riječi Ramiza Delalića: Pitao sam Bakira Izetbegovića da li njegov otac Alija zna da je Kemal Ademović od mene naručio ubistvo Nedžada Ugljena!?“, naš list objavljivat će u više nastavaka narednih dana.

U, današnjem, trećem dijelu feljtona o političkim ubistvima donosimo uvod u intervju koji je “zaboravni” Senad Avdić objavio posthumno u “Slobodnoj Bosni”, a na čijoj naslovnici je uz Delalićevu fotografiju intervju najavljen kao “Senzacionalna ispovijest - Zaštićeni intervju Ramiza Delalića” i pod naslovom: “Ramiz Ćelo za SB: Ubijao sam za Aliju!”

U uvodu Avdić piše:

Ramiz Delalić Ćelo je 2007. ubijen na isti način kao i čovjek koga je, kako sam Delalić kaže, on trebao ubiti devet godina ranije, dakle Nedžad Ugljen, zamjenik direktora AID-a.

U policijskim i mafijaškim krugovima se kaže ubistvo istim rukopisom, uz samo jednu razliku. Delalić nije samo ubijen, on je izrešetan mecima od glave do pete i na taj način izmasakriran, dok je Ugljenov ubica bio “elegantniji“.

Ono što je zajedničko je sljedeće: Delalić je juna 2007. ubijen u Odobašinoj ulici, ispred stana svoje djevojke, odnosno žene s kojom je, pored zakonske, imao paralelnu vezu, kao što je Ugljen, na Aneksu ubijen ispred stana svoje tadašnje djevojke Atije Muftić.  

Pikado u “Kiborgu”

“Hvatalo“ ih se u momentu smanjene koncentracije. Delalić je bio u stanu i pozvan je na mobitel da ispred zgrade siđe na par minuta. Očito, zvao je neko poznat, jer je izašao potpuno opušten i bez oružja, koje je uvijek nosio, kao što se i Ugljen, stojeći pored auta u koji je htio sjesti, opušteno okrenuo da se pozdravi sa ubicom, kojeg je, očito, znao.

Prema opisima susjeda koji su s prozora posmatrali ubistvo Ugljena, ubica je bio visok preko 180 cm, što odgovara opisu Ramiza Delalića Ćele, ali ne i opisu Enesa Pandžića, vozača Kemala Ademovića, na kojeg je Delalić u razgovoru s ovim novinarom upro prstom, okrivljujući ga za ubistvo Ugljena.  

Moguće je da je ubica jedan od njih dvojice ili neko sasvim treći iz koloritnog svijeta koji je dolazio u njegov kafić “Kiborg“ i s Ćelom u podrumu igrao pikado.

Ali, ono što je nedvosmisleno jasno jeste: da je vrh državne bezbjednosti SDB, odnosno kasnije AID, usko sarađivao i koristio mafijaše za specijalne poslove i da je nad tom “neprincipijelnom koalicijom“ lebdio blagoslov Alije Izetbegovića, čijim je stopama nastavio da gazi njegov sin Bakir.

Kada su se interesi previše prepleli i kada je mafija počela imati državu u šahu, počela su uklanjanja neugodnih svjedoka. Svi oni: Nedžad Herenda, koji je slučajno preživio, Nedžad Ugljen i Ramiz Delalić radili su za istu službu i imali su istog šefa – napisao je Senad Avdić na početku posthumnog intervjua sa Ramizom Delalićem Ćelom, čiji prvi dio objavljujemo sutra.

(Istraživački tim "Dnevnog avaza")

(U sutrašnjem nastavku feljtona prenosimo šta je Delalić odgovorio Avdiću kako je snimao Nedžada Ugljena; kakvu ponudu je dobio od Hasana Pervana; ko je “strani špijun” kojeg treba likvidirati; šta mu je govorio Ugljen o Kemalu Ademoviću i slučaju “Herenda”; kakva je bila uloga Fikreta Prevljaka; zašto je Ademović psovao Ugljena)

Ko je bio Nedžad Ugljen, čovjek koji je govorio: “Kemo hoće da me ubije zbog kasete”

Nedžad Ugljen, bivši drugi čovjek bošnjačke tajne službe Agencije za istraživanje i dokumentaciju (AID), danima prije ubistva znao je da ga prate i da se sprema njegova likvidacija. Stoga je u to vrijeme promijenio i fizički izgled, obrijao brkove i panično tražio zaštitu od svojih političkih pokrovitelja, ali uzaludno.

Više od 600 dokaza 

Mediji su godinama izvještavali o zataškavanju istrage njegove likvidacije, iako dosje “Ugljen”, kako je, također, svojevremeno pisao Senad Avdić, sadrži više od 600 dokumenata prikupljenih u istragama vođenim 1996., 2002. i 2006. godine.

- Osim službene dokumentacije u međuvremenu ugašenog AID-a, foto, fono i video zapisa, Tužilaštvo BiH morat će ponovno saslušati na desetke svjedoka, do čijih je ranije datih iskaza došla i “Slobodna Bosna”. Neka od sačuvanih svjedočenja uistinu su šokantna, zastrašujuća, jer iz prve ruke otkrivaju kako je, zapravo, u (post)ratnom periodu funkcionirala bošnjačka civilna, a i vojna obavještajna služba pod političkom kontrolom SDA - pisala je "Slobodna Bosna", i u broju 867. od 20. juna 2013. godine.

Dosje “Ugljen” objavljivali su i “Dani”, koji su 27. oktobra 2000. godine donijeli i svjedočenje tadašnjeg glavnog urednika tog sedmičnika Senada Pećanina. 

Bez brkova

- Mjesec dana prije smrti Nedžad Ugljen je na ulici zaustavio Senada Pećanina, tada glavnog i odgovornog urednika našeg magazina: prilično nervozan, pomalo nepovezan i bez svojih karakterističnih crnih brkova, u tom je razgovoru najavio svoje ubistvo! Pokušavajući da objasni kompletan slučaj “Herenda”, Ugljen je bio eksplicitan: "Nisam bio tu kad se Nećku (Nedžadu Herendi, op. a.) to dogodilo, ali sam odmah znao da je to Kemina (Kemo Ademović, op. a.) igra i da će sve pokušati da svali na moja leđa. Zato sam odmah otišao Nećku u bolnicu i snimio na diktafon čitavu njegovu priču. Ja tu priču imam na kaseti i Kemo sada hoće zbog nje da me ubije“ - objavili su tada “Dani”, koji su odmah nakon Ugljenovog ubistva objavili kompletan razgovor Pećanina i Ugljena nakon njegovog ubistva, kao i sadržaj kasete koju je Ugljen tada snimio i na kojoj Herenda, također, optužuje Ademovića za svoju otmicu i pokušaj ubistva.