Fudbalski svijet i cjelokupnu javnost, domaću i svjetku, potresla je vijest o smrti legendarnog fudbalera i trenera Siniše Mihajlovića.

Još od 2019. godine Mihajlović se liječio od akutne mijeloidne leukemije (AML). U jednom trenutku fudbalska legenda se dobro oporavljala, vratila se čak i poslovnim obavezama, ali zdravstveno stanje se naglo pogoršalo.

Povećanje bijelih krvnih zrnaca u krvi

Akutna mijeloidna leukemija (AML) je rak ćelija krvi koji se najčešće karakteriše izuzetnim povećanjem broja bijelih krvnih zrnaca u krvi. Riječ je o izuzetno agresivnoj bolesti, koja češće pogađa muškarce starije od 60 godina, mada se može javiti i kod djece.

Bolest se razvija u koštanoj srži, a zbog brzine napredovanja naziva se akutnom, prenosi "Ilmessaggero.it".

AML je druga najčešća vrsta leukemije, čini oko 26 posto ukupnog oboljenja. Trenutno se procjenjuje da će generalno oko 20 pacijenata na svakih 100 preživjeti pet godina ili više nakon dijagnoze.

Međutim, ovi podaci ne uzimaju u obzir napredak koji su istraživanja postigla u pogledu novih terapija, niti razlike u odgovorima pojedinačnih pacijenata, koji zavise od različitih faktora uključujući biološke karakteristike bolesti, podtipove i starost pacijenta.

Simptomi AML-a se javljaju rano i dijagnoza se obično postavlja ubrzo nakon njihovog pojavljivanja. Ovi simptomi su često nespecifični: umor, gubitak apetita, noćno znojenje i groznica. Kasnije se mogu javiti umor i bljedilo u vezi sa anemijom, povećan rizik od infekcija zbog smanjenja normalnih bijelih krvnih zrnaca i česta krvarenja iz nosa, prenosi Airc.it.

Među sistemskim simptomima su česti rašireni bolovi u mišićima i kostima, zglobovima, opšta slabost i gubitak težine. Osim toga, ako se bolest proširila na druge organe, konstatuje se povećanje slezene, jetre i limfnih čvorova, a ako je zahvaćen i nervni sistem, mogu se javiti glavobolja i drugi neurološki znaci.

Rizične grupe

Neki faktori ponašanja kao što je pušenje cigareta, povećavaju rizik od razvoja AML, dok faktori rizika životne sredine mogu uključivati izloženost određenim hemikalijama kao što su benzol i njegovi derivati, koji se koriste u industrijskim hemikalijama i rafinerijama.

Kao i kod drugih tipova tumora, identifikovani su i nepromjenjivi faktori rizika za AML, odnosno na koje nije moguće intervenisati. Tu spadaju i neke genetske bolesti, kao i hromozomske abnormalnosti i određene bolesti krvi (hronični mijeloproliferativni poremećaji i mijelodisplastični sindrom).

Dijagnoza i liječenje

Prvi korak ka dijagnozi AML je konsultacija s ljekarom, koji će procjeniti vašu porodičnu historiju i simptome i obaviti pažljiv pregled kako bi provjerio da li postoje znaci koji bi mogli da upućuju na bolest (uvećanje trbušnih organa, znaci krvarenja, modrice ili infekcije...).

Ako se sumnja na bolest, sprovode se dalji testovi. Uzimanje krvi omogućava da se procjeni broj i oblik ćelija: u stvari, leukemija izaziva anemiju, nizak broj trombocita i povećanje ili smanjenje bijelih krvnih zrnaca, a izgled ćelija posmatranih pod mikroskopom je koristan za otklanjanje svake posljednje sumnje i formulisanje preciznije dijagnoze.

Kada se utvrdi prisustvo leukemije, obično se vrši dalje uzimanje uzoraka krvi i koštane srži koje, zahvaljujući molekularnim i citogenetskim testovima, omogućava precizniju karakterizaciju tipa leukemije.

Dalje, analiza površinskih i intracelularnih markera, korištenjem protočne citometrije i monoklonskih antitijela, omogućava da se sa sigurnošću utvrdi derivacija malignih ćelija iz mijeloidne loze (AML) u odnosu na limfoidni oblik (akutna limfoidna leukemija, ALL) .

Rendgenski snimci, CT, PET, ultrazvuk i MR skeniranje obično se koriste za određivanje prisustva infekcija ili drugih znakova leukemije i mogu pomoći da se utvrdi koliko je bolest rasprostranjena.

Kako navodi sagovornica portala eKlinika, dr Marijana Virijević, hematolog sa Klinike za hematologiju, Univerzitetskog kliničkog centra Srbije, kod akutne leukemije se ne određuju stadiji bolesti, jer je od trenutka dijagnostikovanja rasprostranjena u čitavom organizmu.

Agencije za lijekove u Americi i Evropi za posljednjih 5 godina odobrile su nove lijekove za akutnu leukemiju. Ipak , ukupno petogodišnje preživljavanje pacijenta sa akutnom mijeloidnom leukemijom je nešto manje od 30 posto.