Kada na stvaralaštvo jednog rok benda utiču klasični kompozitori kao Moris Ravel ili pjesnici kao što je Sergej Jesenjin, onda znamo da stvaralaštvo tog benda mora biti antologijsko. Grupa “Bolero” uz “Indexe” i “Bijelo dugme” predstavlja možda i najznačajniju sarajevsku grupu. Imaju samo dva objavljena albuma, stoga fascinira broj njihovih kultnih, antologijskih pjesama. Pamtimo pjesme “Galebovi,” “Moja generacija,” “Dajana,” “Sjećanja.”

Antologijska je definitivno i pjesma “O Jesenjinu” sa istoimenog albuma iz 1988. godine. Riječ je o konceptualnom projektu, koji je inspiriran likom i djelom Sergeja Aleksandroviča Jesenjina. Čitav album je omaž slavnom pjesniku, tako da ni ova pjesma nije izuzetak. Osim pjesme “Sviraj harmoniko, tugo, tugo,” čiji su stihovi u potpunosti Jesenjinovi, ostale je napisao Miroslav Mišo Bartulica, ali je u većinu ugradio pokoji pjesnikov stih. Na albumu gostuje i Rade Šerbedžija u recitalu Jesenjinovih stihova.

Sergej Jesenjin je bio avangardni pjesnik, predstavnik imažinizma. Njegova poezija se zasniva na nizu neobičnih slika. Sadržaj je zanemaren, bitna je verbalna slika. Da bi slika bila uspješno dočarana koristio je metaforu i poređenje, te bježao od ustaljenih pjesničkih normi u slobodni stih.

Pjesma “O Jesenjinu” je upravo takva. Slobodnog stiha, što nije novina za muzički izražaj rokenrola, slikovita je i metaforična. I dok nije bila otkrivena činjenica da se Jesenjin nije ubio, već da je bio ubijen, ta je smrt bila fascinantna. Trostruko samoubistvo, rezanjem vena, vješanjem i spaljivanjem vrelom parom, samo po sebi nosi prizvuk spektakularnosti, samim tim podozrenja i skepse. Bio je protivnik komunističkom režimu, umro je mlad, stoga je “Bolero” bio primoran nastaviti njegovu upotrebu metafore. Kad na to dodamo melanholičnost i senzibilnost u izražaju, koji su toliko karakteristični za “Bolero” dobijemo kultnu pjesmu, koja ne prestaje da oduševljava ni 30 godina nakon objavljivanja. Brz ritam, soliranje električne gitare, upotreba orgulja, te vokalni udar, kojima pjesma počinje slikaju onu monumentalnu, Jesenjinovu sliku.

Zamiljivo je i to da je Jesenjin prije “samoubistva” napisao neke proročke stihove: “Očito je, u sudbini piše – u tridesetoj vješala mi stoje.” Stoga ulaziti dublje u metaforu gubi smisao. Metaforu za “slatke gadosti,” “bogove,” “bludnu sveticu” pronaći ćete u sopstvenom doživljaju, kako Jesenjina, tako i “Bolera.”