Iako za sebe kaže da je pop pjevačica, a mediji je često nazivaju pop divom, search Jelena Karleuša je u svom stvaralaštvu mnogo bliža folk izražaju i to njegovom najkomercijalnijem obliku – turbofolku. Ruku na srce, njeno kasnije stvaralaštvo jeste odstupilo od tog izraza, ali činjenica ostaje da je ona svoje ime na estradnom nebu izgradila kao klasična turbofolkerka, sviđalo se to njoj ili ne. Njene pjesme “Sve je moje, daj”, “Ogledalce”, “Veštice, vile”, “Gili, gili” neosporno idu tome u prilog. Jedna od takvih je i “Žene vole dijamnte” sa albuma "search Jelena Karleuša" iz 1998. godine. Autor stihova je neprikosnovena Marina Tucaković. Kasnije pjesme “Manijak”, “Samo za tvoje oči”, “Slatka mala”, “Upravo ostavljena”, “Tihi ubica” prave pomenuti otklon od turbofolka ka popu, kao i posljednji albumi "Alpha" i "Omega."
Pjesma “Žene vole dijamnte” možda je i najreprezentativniji primjer Karleušine turbofolk ere. Ona proklamuje sve što proklamuje turbofolk. Materijalno, materijalno i samo materijalno! Doduše, u uvodu pjesme, mala od skandala, kritikuje taj stav da je samo materijalno bitno – nije da ne volim da se zaljubim. Međutim, samo koju strofu kasnije imamo potpuni preokret, pa slušamo – devojke vole dijamante, samo su oni večiti…
Da je početni otklon od materijalnog obična farsa potvrđuje činjenica da je ova pjesma “pođonjena” pjesma “Kiss, kiss” koju pjeva turski pjevač Tarkan. U vrijeme kad je objavljena, ko god je šta značio na turbofolk sceni pribjegavao je praksi “pozajmljivanja” melodija iz Turske ili Grčke. To je rađeno samo s jednim ciljem, a to je komercijalizacija. Kako onda čisto komercijalna pjesma da propagira antikomercijalne stavove?
