Razvoj zanatstva u Sarajevu počeo je odmah po dolasku Osmanlija u naše krajeve. Zbog potrebe vojske, gradnje i održavanja novih objekata, počelo se razvijati zanatstvo. Zanatlijski dućani bili su podijeljeni po čaršijama. 

- Temelji urbanističkog plana Baščaršije rađeni su prema viziji utemeljitelja pa je tako svaki esnaf imao svoju čaršiju, odnosno jednu ili više ulica i sokaka. Te namjenske čaršije razvijale su se prvenstveno oko Kolobare. Tako se u Sarajevu razvio čak 81 zanat, rasprostranjen na 45 čaršija. Od njih je najvažnija bila Baščaršija ili glavna čaršija - kaže Mufid Garibija, sarajevski arhitekta i dobar poznavalac historije grada.

Trgovačke karavane 
 
Najranije se javljaju zanati koji su služili potrebama vojske, kao što su kovači, sabljari, čizmari, sarači, čebedžije, halači, kao i mesari, pekari, buzadžije. Za trideset godina, broj zanata se više nego udvostručio. Početkom 17. stoljeća javili su se zvonari, kantardžije, sahadžije, jorgandžije, abadžije, češljari... Krajem 19. stoljeća spominje se skoro 70 raznih zanata i 400 različitih proizvoda. Najbrojniji su bili proizvodi sarača, kazandžija, kazaza i kovača. Pojedini zanati su u svom radu dostizali prave umjetničke vrijednosti i bili su poznati i cijenjeni širom Osmanskog carstva. 

Najveći ekonomski, kulturni i vjerski uspon Sarajeva i čaršije bio je u doba vladavine Gazi Husrev-bega. 

- Gazi Husrev-beg je od čaršije, pored trgovačkog, napravio i vjerski i kulturni centar. Među najvažnijim i najvećim objektima bio je Tašli-han, a uz njega Dugi bezistan. Ovaj karavan-saraj mogao je primiti najviše konja u cijelom gradu pa je bio prilagođen trgovačkim karavanama - govori Garibija te pojašnjava kako se autentičnost Baščaršije gubila i u prošlosti. 

- Pored požara koji su kroz historiju u dosta navrata harali čaršijom, posebno poslije završetka Drugog svjetskog rata, nekompetentni ljudi, na čelu sa jednim Sarajlijom, partizanom Fićom, pod pogrešnom vizijom odbacivanja svega starog, pokušali su da sruše cijelu čaršiju. To im je dopola i uspjelo, ali je dizanjem glasa muslimanskih autoriteta zaustavljeno rušenje čaršije i počela je njena nova rekonstrukcija - govori Garibija.
 
Modernizacijom tokom 20. stoljeća pojedini zanati potpuno su nestali, a oni koji su opstali, morali su svoj način rada prilagoditi vremenu i zahtjevima tržišta. Moramo priznati da na našoj Baščaršiji postoji znatan broj starih zanatlija koji su, uprkos svim nedaćama, uspjeli zadržati tradicionalni izgled i ponudu. Manji je broj onih koji su zadržali samo naziv i izlog zanata, a bave se nečim sasvim drugim. Ove pojave ne smijemo osuđivati, jer zanatlije žive od svog dućana i oni ne mogu prodavati kazaske širite i dugmad, firale, setilje i slično kad ih više niko ne kupuje. Najbrojniji su, ipak, oni koji su se, pod okriljem svog zanata, prilagodili vremenu. 

Maketa čaršije 
 
Uoči Olimpijskih igara potpuno je zaokružen proces rekonstrukcije očuvanog dijela čaršije. Od nekadašnje stare čaršije ostale su samo fotografije iz vremena Austro-Ugara, na osnovu kojih se napravila maketa, koja je smještena u Muzej grada Sarajeva. Maketa je pod nacionalnom zaštitom, a rađena je prema uputama akademika Hamdije Kreševljakovića i arhitekte Alije Bejtića, koji su i spriječili rušenje čaršije. Od nekadašnjih 45 čaršija, sačuvano je samo najuže jezgro, koje nosi zajednički naziv Baščaršija.

Stručnjaci iz UNESCO-a su još prije agresije na Bosnu i Hercegovinu poručili da bi Baščaršiju stavili pod zaštitu kada bi bila kao ona na maketi. Današnja Baščaršija je, sa Sebiljom kao dominantnim zaštitnim znakom, pod nacionalnom zaštitom. Nažalost, ona sve manje liči na onu čaršiju sa makete, a na ovim generacijama je zadatak da je sačuvaju i rekonstruiraju.

Radnja za obradu drveta  

Porodičnu tradiciju nastavio je i majstor Mehmed Rešo u jedinoj radnji koja obrađuje drvo na tradicionalan način. U prostoru koji je star više od 100 godina, mogu se pronaći kolijevka, čanak ili oklagija.

- Mnoge predmete prilagodili smo u posljednje vrijeme turistima, a naravno, tu su i eksponati, koji imaju upotrebnu vrijednost - kaže Rešo.  

Predmeti nastaju s ljubavlju 

Da su zanatlije čuvari tradicije Baščaršije, potvrđuje i nekadašnji ton-majstor, a danas poznati kazandžija Eldin Sprečo. Iz njegove radnje ulicom Kovači svakodnevno se prostire zvuk lupkanja o bakar i stari lim.

- Ovdje možete vidjeti predmete koji su bili u upotrebi i prije 500 godina. Da bi jedna ovakva džezva završila na policama, potrebno je mnogo ljubavi i strpljenja - govori Sprečo. 

Obućar za rijetke i odabrane

Najpoznatija obućarska ranja na čaršiji pripada Mensudu Velagiću, obućaru koji je radnju stariju od stoljeća naslijedio od oca.

- Ja nisam klasični obućar! Zanatlije s čaršije su pravi umjetnici - kaže Velagić, čije čizme ne može obuti svako, jer ističe da njegova "umjetnička djela" pripadaju samo rijetkima i odabranima.

Od nekadašnje stare čaršije ostale su samo fotografije iz vremena Austro-Ugara, na osnovu kojih se napravila maketa, koja je smještena u Muzej grada Sarajeva